27

Fernando Torres

Ik was wat doelloos aan het ronddobberen in het grote, helder blauwe zwembad. David probeerde hopeloos mijn aandacht te trekken, met water spetteren en dat soort dingen. Maar ik reageerde er gewoon niet op, ik had het echt goed verknalt bij Scarlett. Ik schudde mijn hoofd even en ik nam een grote hap lucht, rustig liet ik me naar onder dobberen. Even schoot het door mijn hoofd om hier, onderwater, gewoon een hap lucht te nemen, en ik gewoon in een perfect leven hierboven kon gaan lijden. Maar zodra ik daar overnadacht, vlogen mijn gedachten alweer naar Scarlett, wat zou er gebeuren als ik haar alleen liet? Toen ik in ademnood kwam zwom ik naar boven en liet ik mijn handen door mijn druipnatte haren gaan, wat deed ik fout? Verveeld zwemde ik richting de rand en hees ik me op de kant. David kwam achter me aangezwemd. "Dude, wat is er toch aan de hand?" Hij hees zich naast me op de kant. "Achja.." Zei ik verveeld en ik sloeg mijn ogen richting het water. "Het is Scarlett hé?" Zei hij voorzichtig en hij gaf me een klap op mijn rug. "Jup.." Was mijn simpele antwoord en ik draaide me naar hem toe. "Ik weet het gewoon niet meer, ik weet niet wat ze voor me voelt, uberhaupt hóé ze zich voelt? De ene keer haat ze me en de andere keer kijkt ze me zo aan alsof...alsof.." Mijn stem bleef haperen, en de woorden stierven weg. "Alsof?" Vroeg David vragend. "Alsof...ik een van de mooiste dingen in haar leven ben.." Zei ik voorzichtig. "Mh.." mompelde David en haalde toen zijn schouders op "Wat zegt je gevoel?" Ik zuchtte en keek hem gefrustreerd aan. "Dát is juist het probleem, ik weet het ook niet meer.." Hopeloos keek ik hem aan, opzoek naar een antwoord, maar ik wist dat ik die hier niet zou vinden. "Praat met Trace.." Zei David na een korte stilte, kon hij mijn gedachten lezen of zo? Dat was precies waar ik aan dacht. "Daar dacht ik ook al aan..!" Trace wist precies hoe Scarlett zich voelde, ze was haar beste vriendin, dacht ik. "Maar het valt op als ik met Trace ga praten, straks denkt Scarlett er nog wat van.." Was mijn slappe antwoord, bang om de waarheid onder ogen te komen. "Wie zegt dat Scarlett het moet weten?" Ik keek hem wat raar aan, met mijn ogen tot spleetjes geknepen. "Hoe wil je dat voo-" We werden ruw onderbroken door 2 meiden stemmen, 1 van die herkende ik uit 1000en. David kapte zijn zin ruw af en gebaarde dat hij het morgen wel zou uitleggen, ik knikte wat somber en staarde vlug weer naar het water, Scarlett wou vast niet met me praten. Toch kon ik het niet laten om mijn ogen vluch even over haar lichaam te laten glijden, ze was prachtig in haar witte bikini. Ik probeerde zo ongezien mogelijk haar te bekijken, elke beweging volgde ik, ik kon mijn ogen niet van haar afhouden, ze was prachtig in alles wat ze deed. Op dit moment schopte ze haar slippers uit, ik besloot het er op te wagen en probeerde haar blik te vangen. Maar ze ontweek mijn blik en sprong zo snel ze kon in het water, ik volgde haar nog steeds met mijn ogen. Kort daarna hoorde ik nog een plons, als teken dat Trace ook in het water lag. Ik keek naast me en zag dat David zich met een brede grijns zich in het water liet zakken en plagerig op Trace af kwam zwemmen, ze gilde en begon weg te zwemmen. Ik zuchtte, waarom konden Scarlett en ik niet zo met elkaar omgaan?
Na een tijdje schrok ik op van een warme hand op mijn been. Ik liet mijn ogen naar het mooiste meisje van de hele wereld glijden, haar blauwe ogen waren als kristallen en haar gezichtsuitdrukking stond kalm, koel. "Kunnen we praten?" Vroeg haar zangerige stem.

@Kudoën?