Hoofdstuk 2

Ik wacht tot iedereen slaapt. Ik sluip naar beneden om een goede grote rugzak te pakken. Ik wil alleen belangrijke dingen mee. Wat kleren, een deken, een zaklamp op zonne-energie, een aansteker, grote waterfles, EHBO-spullen en een zakmes. En natuurlijk mijn paspoort. Ik zie wel waar ik kom, maar als ik bij als ik bij de grens kom heb ik hem wel nodig. Ik besluit geen eten mee te nemen. Ik ben goed in het herkennen van eetbare planten. Ik twijfel of ik ook geld zal meenemen. Uiteindelijk neem ik iets minder dan honderd dollar mee, die ik uit de portomonee van mijn vader steel. Ik loop naar de stallen. Ik ga Angel hier echt niet achter laten. Ik zadel mijn mooie tinker op. Het enige cadeau dat ik ooit van mijn ouders kreeg. Ik kijk nog één keer achterom en rij dan in volle galop weg.

Ik voel de wind in mijn gezicht, ik voel me vrij. Dit is de beste beslissing die ik ooit heb gemaakt. Ik ga eerst langs langs het winkelcentrum. Ik ga naar de sportwinkel. Ik heb een paar goede schoenen nodig omdat de schoenen die ik aan heb oud en versleten zijn. Ik zie een paar goede schoenen. Ze passen perfect en zijn heel praktisch. Het enige nadeel is dat ze heel duur zijn, ongeveer $65,-. Ik besluit ze toch te kopen, ik kan vast wel overleven zonder geld. Ik rijd nu door het bos want langs de weg vind ik een te groot risico, ik ben bang dat mijn ouders me anders zien of dat Angel gewond raakt. Ik denk dat mijn ouders wel naar de politie gaan als ze merken dat ik weg ben, ze zijn tenslotte hun slaafje kwijt. Ik zal zorgen dat ze me nooit vinden, ik ga zo ver mogelijk weg.