Chapter 25: Defence Against the Dark Arts

Ik treuzelde extra lang op de gangen, omdat ik geen zin had om meteen weer geconfronteerd te worden met de misselijkmakende kleren die de pad die zichzelf Omber noemde droeg. Toen ik eindelijk aankwam bij het lokaal was de deur al dicht. Ik twijfelde even of ik moest kloppen en besloot dat ik me maar zo perfect mogelijk moest gedragen om haar heen. Ik klopte dus en opende toen de deur. Helaas stond die pad dicht bij de deur, dus gooide ik hem praktisch tegen haar aan. Goed begin Manitha. Ik hoorde gegrinnik uit het lokaal en een beetje beschaamd stapte ik het lokaal binnen. "Sorry professor." mompelde ik. Ik zag dat er nog een lege plaats was naast Harry en daar liep ik dan ook zo snel mogelijk heen. Totdat Omber weer begon te praten. "En wie ben jij?" vroeg ze met haar priemende hoge stemmetje. Ze keek me hooghartig aan. "Manitha Wierendaal professor." antwoordde ik beleefd om nog meer gezeur te voorkomen. "Ah, als het aan mij lag zat jij nu in Azkaban, maar gelukkig voor jou vergeeft Cornelis snel." Ik ademde diep in. Wat dacht die stomme pad wel niet. Dat ze mij zo maar kon beledigen. Waarschijnlijk had ze gelijk, het zou niet zo slim zijn om meteen ruzie te gaan zoeken met haar. "Daar ben ik inderdaad heel erg blij om professor." antwoordde ik zo rustig en kalm mogelijk. Ze keek me nog een keer hooghartig aan, maar liep toen naar de voorkant van het lokaal. Snel ging ik naast Harry zitten. "Waarom ben jij zo laat?" fluisterde hij terwijl hij geïrriteerd naar Omber keek. "Sneep." was mijn antwoord en hij knikte begrijpend. Waarschijnlijk zat hij er helemaal naast, maar ach. Ik pakte mijn schrift en begon er in the doedelen. Omber vertelde dat we niks van praktijk zouden doen in de lessen. Iedereen, waaronder mezelf, staarde haar vol ongeloof aan. "Wat nou als we bedreigt worden?" vroeg Harry bijna boos. Ze giechelde hoog en trok even aan haar knalroze jasje. "Maar meneer Potter, wat zou er nou voor gevaar dreigen buiten?" Mijn mond viel open van verbazing. Dat ging je toch niet menen. Dus deze pad was nog dommer dan die van Marcel. "Nou, laat me even nadenken... Voldemort misschien?" antwoordde Harry dit keer wel boos. Toch was Omber niet uit het veld geslagen. "Gekke jongen, je moet geen leugens vertellen." zei ze met die verschrikkelijke stem van haar. Nu kon ook ik er niet meer tegen. Sorry Sneep, dacht ik even bij mezelf toen ik er tegen in ging. "Dat is geen leugen professor." zei ik rustig. Haar ogen schoten naar mij. "Maar u bent ook niet bepaald een betrouwbare bron juffrouw Wierendaal." antwoordde ze. "Ik weet meer dan u denkt." zei ik voor dat ik het doorhad. Harry keek me even fronsend aan, maar dat negeerde ik. "Genoeg. Jullie allebei, na de les in mijn lokaal blijven." piepte ze hard met een ontzettend neppe glimlach op haar gezicht. Ik zuchtte en zakte onderuit in m'n stoel. Dat zou Sneep leuk vinden. In tegenstelling tot toverdranken was deze les veels te lang. Na een tergend lange tijd was de les toch eindelijk afgelopen. Opgelucht wilde ik naar buiten lopen tot een "Hum Hum" van Omber me tegenhield. Ik moest natuurlijk nog blijven. "Ja professor?" vroeg ik zo onschuldig mogelijk. "Jullie twee" blijkbaar was Harry ook nog in het lokaal. "moeten vanavond naar mijn kantoortje komen om strafregels te schrijven." We knikten en liepen weg. Eenmaal op de gang bedacht ik me iets. "Merlijns onderbroek." vloekte ik hardop. Ik had vanavond een afspraak met Draco onder de beukwilg. Die zou helaas afgezegd moeten worden. Harry keek me raar aan. "Wat is er?" vroeg hij. "Niks, gewoon die stomme pad met haar misvormde hoofd en misselijkmakende kleren." zuchtte ik. Samen liepen we naar de grote zaal voor de lunch. Terwijl we naar binnen liepen gaf Sneep me een blik van 'kon je jezelf nou echt weer niet gedragen', maar die negeerde ik. Ik had wel grotere problemen. Ik had geen les meer met Draco vandaag, dus zou ik in deze pauze moeten laten weten dat ik het vanavond niet kon halen. Maar hoe...