07

‘Bell! Ik heb goed nieuws!’ ik riep het bijna en ze keek om de hoek terwijl ze een poging deed om haar mooie, lange, zwarte laarzen uit te trekken.
‘Vertel, wat is je nieuws.’
‘Ik heb de rol! Ik ben door de auditie!’
‘Wat?! Dat is geweldig!’
Met haar ene voet al bevrijd uit de laars en de andere er nog half in, liep ze naar me toe om me te omhelzen.
‘Wauw, nu wordt je een ster!’
‘Niet overdrijven. Het is een bijrol..’
Stiekem hoopte ik natuurlijk ook dat dit ene doorbraak was.

‘Wauw, ik kan het nog niet geloven! Ik zal samen met jou je teksten oefenen en,..’
‘Bell, stop met overdrijven alsjeblieft.’ Zei ik lachend.
‘Oke. Weet je al wanneer en waar en hoe ze beginnen?’
‘Ze gaan me een mail sturen.’
‘Oke, laat het me weten. Ik laat je niet alleen gaan hé.’
‘Tuurlijk, aan mijn zusje alles hé!’
W begonnen tegelijk te lachen.

‘Laten we vanavond een filmklassieker kijken. Wat dacht je van “Pride and Prejudice”?’
‘Super! Ik neem de zakdoeken en drank mee.’
‘Goed, ik zoek onze dekentjes, kussens en eten wel.’
Het zou weer een gezellig avondje worden onder zusjes.
Dit deden we wel vaker. Het was altijd heel leuk.
De vorige keer hadden we karaoke gedaan. Dat had veel hilarische momenten opgeleverd.

Een uurtje later zaten we al met z’n tweeën voor de tv te snotteren. We hadden deze film al zo vaak gezien, en hij bleef toch echt wel emotioneel.
We keken naar elkaar en schoten in de lach omdat we elkaar daar zo zagen zitten. Elk met een dekentje tot aan onze kin opgetrokken, met op onze schoot een kussen met daarop een grote doos zakdoekjes.

Tegen twaalf uur ’s avonds kroop ik in mijn bed. Het was weer een leuke avond geweest met Bell.
En nu maar hopen dat ze morgen die mail stuurden.
En met die gedachte viel ik in slaap.