20

Isabella Rosé Villa

De training had niet lang geduurd, morgen zouden ze een wedstrijd hebben en mijn vader had gevraagd of ik kwam kijken, natuurlijk had ik ingestemd. Toen de spelers zich richting de kleedkamer hadden begeven was ik overeindgeschoten en was ik opzoek gegaan naar het
meisje, ik hield niet van ruzie's. "Hola! " Zei ik steeds vrolijk als ik iemand tegenkwam in de gangen. Plots zag ik wat zwarte lokken, het meisje stond waarschijnlijk tegen de muur aan. Opgelucht haalde ik adem en liep ik rustig verder, plots verdwenen de zwarte lokken en begon ik iets harder te lopen. "He!" Riep ik, maar ik kreeg geen reactie. Ik begon te rennen en toen ik de hoek wou omslaan botste ik met veel geweld tegen een jongen op. Ik viel hard op de grond en wat verward staarde ik omhoog. Ik moest een paar keer knipperen met mijn ogen om de sterretjes tegen te gaan, maar uiteindelijk zag ik hem. Hij knielde bezorgd bij zich neer en 2 chocolade bruine ogen boorden zich door de mijne. Het leek alsof mijn hart een sprongetje maakte en daarna als een gek begon te kloppen, de hitte vanuit van mijn hart steeg richting mijn wangen, waar lichte blosjes op verschenen. "Gaat het?" Vroeg een prachtige melodeuse stem, met een klap was ik weer bij zinnen en zag ik dat zijn bruine ogen nieuwsgierig over mijn gezicht gleden. "Ja-a.." Mompelde ik zacht, rustig duwde ik me omhoog. Ik vroeg me af of ik nog op mijn benen kon staan, ze leken van pap. De jongen schoot me gauw te hulp en ondersteunde me. "Gaat het echt wel?" Vroeg de prachtige stem van de prachtige jongen. Ik knipperde nogmaals met mijn ogen en liet nu snel even mijn ogen over zijn lichaam, en gezicht glijden. Zijn grote chocolade bruine ogen vielen op, zijn zwarte, iets glazende, stekeltjes haar zat perfect in model. Wat me wel opviel was dat er een paar zweetdruppeltjes, of waterdruppeltjes langs zijn hals naar beneden gleden, ik had de nijging ze met mijn vingertoppen op te vangen. Toen ik mijn ogen verder naar beneden leit dwalen zag ik dat hij een trainingsoutfit droeg, en dat verklaarde direct waarom er druppeltjes zweet of natuurlijk water, naar beneden liepen, hij was een speler! Ik hoorde een prachtige lach en daarna een iets gebruinde hand die voor mijn ogen heen en weer zwaaide, zijn huid was precies dezelfde kleur als de mijne. "Gaat het echt wel?" Vroeg hij met een lieve glimlach. Ik knikte en ik liet voorzichtig mijn hand door mijn haren heen gaan, waarom moest mijn haren op dit moment ook al weer zo pluizig zijn? "Kom, we gaan even zitten.." Ik knikte en langzaam liep ik richting zo'n buitenbankje wat je hier om de honderd meter zag staan, hij ondersteunde me nog steeds en ik voelde zijn nieuwsgierge blik weer over mijn lichaam glijden, ik voelde zijn blik gewoon branden. Toen ik het harde bankje onder mijn kont voelde, ontspande ik mijn lichaam. Hijzelf ging ookzitten en het viel me op dat zijn arm nog steeds om mijn middel lag, blijkbaar had hij hetzelf ook door en snel trok hij zijn arm weer terug. Mijn heup tintelde en ik streek mijn simpele shirt even recht. "Ik ben Ticho.." Zei zijn warme stem, ik streek snel een paar verdwaalde plukken achter mijn oor, maar ze vielen al snel weer voor mijn gezicht. Ticho, de naam paste goed bij zijn uiterlijk, de naam bevatte een speelse ondertoon en het leek alsof je die ondeugendheid terug vond in zijn ogen, ze twinkelden gevaarlijk. Toen ik mijn ogen richting zijn ogen liet glijden, en zijn vraag wou beantwoorden viel hij me plots in de reden. "Je bent de dochter van de choach toch?" Zei hij glimlachend, zijn stem bevatte een nieuwsgierge ondertoon. "U-uh-h-mm..j-ja!" Stamelde ik blozend. Snel draaide ik mijn hoofd weg van hem en liet ik mijn koude vingertoppen over mijn wangen gaan, in de hoop dat de blos zou verdwijnen. "En heeft de dochter van de choach ook nog een naam..?" Vroeg Ticho's stem vragend.


Verder, wat vinden jullie van Ticho? ^^.