Schrijfwedstrijd Amused

“April, hier komen. Nu!” brulde mijn vader. Teleurgesteld draaide ik me om, ik was nog niet eens halverwege het tuinpad. Normaal vond mijn vader het geen probleem als ik in de tuin wilde wandelen, maar nu mocht ik bijna niets meer. Langzaam slenterde ik terug naar het grote huis. Ik wist dat ik nu met mijn vaders geduld aan het spelen was, maar ik kon het niet laten. Hij zou nu vast al uit zijn vel gesprongen zijn, hij had een behoorlijk temperament maar hij moest wel. De Duivel was natuurlijk geen softie. Ik zag zijn woedende gezicht al vanuit de verte, waardoor ik mijn pas versnelde. Ik had problemen. “Ik had het nog zo gezegd, ik wil niet dat je naar de aarde gaat, dus dan blijf je ook uit de buurt van de Aardse Poort! Het kan gewoon niet April, ik dacht dat je dat wel duidelijk was gemaakt!” Zijn geschreeuw werd al minder, en zijn uitdrukking verzachte. “Ik weet dat je verliefd bent, maar het is gewoon niet mogelijk, meisje.” Ik beet hard op mijn lip om de opkomende tranen tegen te houden. Sinds drie maanden was ik verliefd, en niet zomaar verliefd ik was écht gek op die jongen. Ik kon het niet laten om terug te denken aan de dag dat ik hem leerde kennen, en daarmee mijn vader compleet te negeren.

Eens in de zoveel tijd stuurde mijn vader me naar de aarde, om bepaalde mensen te waarschuwen wat ze te wachten zou staan als ze hun leven niet zouden beteren of om ze in de gaten te houden. Zo moest ik drie maanden geleden naar de aarde toe, naar het stadje Fell’s Church, om een jongen van 17, Tyson, te volgen. Onder de schuilnaam Allison Bright deed ik me voor als een meisje van 16 dat net was verhuisd uit New York, en zo kwam ik in de klas van Tyson. Waar ik echter niet op gerekend had was dat ik mijn hart zou verliezen aan zijn beste vriend. Het was namelijk zo dat vanaf het moment dat ik het klaslokaal binnenliep en tegen Sam opbotste dat ik mijn ogen niet meer van hem af kon houden. Bijna had ik hem de huid vol gescholden toen ik opstond, maar ik kon me nog net bedwingen toen ik zijn prachtige ogen en schattig haar zag.

*”Zeg, kun je niet uitkijk- Oh sorry.” Mijn wangen kleurden rood en alle vervloekingen die net nog in mijn hoofd opkwamen leken te veranderen in honderden vlinders die naar mijn buik zakten.”Maakt niet uit, ik lette ook niet op,” gaf hij toe.”Ben je nieuw hier?” vroeg hij oprecht geïnteresseerd. Hij liet zijn ogen langzaam over mijn lichaam glijden en tot mijn vreugde merkte ik de bewonderende grijns die op zijn gezicht verscheen.”Ja, ik was het zat bij mij ouders en nu heb ik hier een eigen huisje.” Ik wist niet waarom, maar ik wilde indruk maken op deze jongen. En eigenlijk had ik ook niet gelogen, ik werd echt gek thuis.”Toe maar, alleenwonend.” Ik moest lachen om de spottende toon van zijn woorden. “Zoals jij het zegt klinkt het wel heel speciaal ja,” lachte ik. De leraar achter ons sloot de deur en kuchte overdreven hard als teken voor ons om te gaan zitten.”Mevrouw..” klonk de krassende stem van hem. “Bright, Allison Bright.” Afkeurend schudde hij zijn hoofd en wees zijn puntige vinger naar het tafeltje achter in de klas, naast de blonde jongen van zo-even. “U kunt naast meneer …. gaan zitten.” Ik knikte naar de man, pakte mijn tas van de grond en liep naar achter. Nu wist ik nog niet hoe hij heette.”Allison dus,” mompelde hij toen ik naast hem neerplofte. Hij had denk ik niet verwacht dat is dat zou horen, maar ik was geen mens natuurlijk. “En hoe heet jij dan?” kaatste ik terug. “McCalister, Sam McCalister,” deed hij me na. Ik schudde zijn uitgestoken hand en glimlachte mijn verleidelijkste glimlach. Zijn ogen twinkelden en ik voelde mijn buik tintelen, ik was verliefd.*


“April!” Mijn vaders stem haalde me uit mijn dagdroom, en geschrokken keek ik op. “Het heeft geen zin om daaraan te blijven denken.” Ik was na 16 jaar nog steeds niet gewend aan mijn vader die mijn gedachten kon lezen. “Blijf toch eens uit mijn hoofd! Je weet dat ik daar niet van hou,” siste ik. Mijn vader wilde net weer boos worden, toen we mijn moeder aan zagen komen. “Liefje, ik snap niet waar je een probleem van maakt. Ik was ook een mens toen je mij ontmoette.” Meerdere ideeën kwamen in mijn hoofd, maar er was er één die me geweldig leek. Mijn vader trok net mijn moeder weg om iets tegen haar te zeggen, en toen zag ik mijn kans. Ik draaide me om en rende zo hard ik kon naar de Aardse Poort. Voordat mijn vader door had wat mijn plan was sprong ik in de poort en voelde alle zwaartekracht om me heen verdwijnen. De lucht suisde om mijn oren en mijn hoofd tolde een beetje maar binnen enkele seconden stond ik in mijn eigen huisje in Fell’s Church. Opgelucht zuchtte ik, nu ik op aarde was kon mijn vader me niet meer terug halen. Hij kon me wel komen waarschuwen maar veel deed me dat niet. Op mijn gemak liep ik naar de badkamer en douchte uitgebreid waarna ik me aankleedde en uitgebreid opdofte. Vanavond zou ik naar Sam gaan. Ik pakte mijn telefoon uit mijn nachtkastje en bedacht me weer even hoe ik die moest gebruiken. In de hel hadden we geen telefoons, en af en toe dat ik op aarde kwam gebruikte ik dan een mobiele telefoon maar het was altijd even wennen. Na veel moeite had ik hem gesms’t of hij vanavond iets kon doen. En niet veel later piepte mijn telefoon al. Hij zou zo naar mij toe komen en dan zou ik hem alles vertellen over mezelf, en over wat ik ben. Eigenlijk was ik best zenuwachtig voor straks, ik wist niet hoe hij zou reageren. Ook al wist ik al wel dat hij iets in me zag, we hadden een soort van een relatie. Onmiddellijk dacht ik terug aan onze eerste kus.

*Sams gezicht kwam steeds dichterbij, en hoewel ik er nerveus van werd voelde ik ook de hormonen die door mijn lichaam gierden. Ik kon niet wachten tot zijn lippen de mijne zouden raken. Zijn hand reikte naar mijn gezicht en lieflijk streek hij over mijn wang met zijn warme vingers. Ik voelde ieder plekje tintelen waar hij me aanraakt en schoof nog iets naar voren. Het moest nu gebeuren en niet anders, het was gewoon perfect nu. We zaten buiten op een bankje, vlak voor het bos. De schemering veranderde naar donker en ik had een roos van hem naast me liggen. Zijn naar pepermunt ruikende adem kietelden tegen mijn lippen waardoor ik een giechel moeilijk kon bedwingen. Langzaam sloot ik mijn ogen en drukt hij eindelijk zijn lippen op de mijne. Het was geen lange kus maar erg teder, en vooral heel lief.*

Het geklop op de deur liet mijn hart sneller slaan, met trillende handen liep ik naar de deur toe. Voordat ik de deur opendeed probeerde ik mezelf nog wat te kalmeren wat niet goed lukte, waardoor ik de deur toch maar opende. “Hey gorgeous,” glimlachte hij zwoel. Ik moest blozen bij het horen van zijn koosnaam voor mij. “Sam,” stootte ik blij uit. “Kom binnen.” Hij stapte naar voren en drukte een kort kusje op mijn lippen waarna hij zijn jas uitdeed en ophing. Samen liepen we naar mijn kamer waar hij op bed ging liggen en ik tegen hem aan kroop. “Ik heb je gemist,” lispelde hij in mijn oor. “Ik jou ook. Vakantie is echt niet leuk zonder jou erbij, maar het was ook wel fijn om mijn ouders even te zien.”
“Ja dat snap ik, maar ik ben blij dat je terug bent.” Nogmaals kuste hij mijn lippen, vuriger dan zonet. Ik voelde echt dat hij me gemist had, en daar was ik blij om. Ik had verwacht dat het gevoel in mijn buik minder zou zijn, maar net zoals bij onze eerste kus voelde ik de vlinders, ik voelde mijn hart sneller slaan. Mijn vader had me ooit eens verteld dat wij maar één keer echt verliefd werden en dan nooit meer van een ander zouden houden. Ik wist het zeker, ik had mijn ware liefde gevonden. “Sam, ik heb niet zomaar gevraagd of je wilde komen. Ik wil even met je praten. Het is best belangrijk voor onze relatie.” Ik wist niet goed waar ik moest kijken en zag toen ik rondkeek ook dat Sam moeilijk keek. “Ik ga het niet uitmaken hoor,” zei ik vlug om hem gerust te stellen. “Het is alleen dat,” ik moest de goede woorden hiervoor vinden, “ik wil dat je weet wat ik ben.” Een beetje angstig keek hij me aan. “Sam, ik ben geen gewoon meisje, ik ben de dochter van de duivel.”