WS ~ 20

(Nyree)

Blijkbaar zat ik in Nederland. Ze stuurden een tolk en voor ik het wist was ik onderweg naar Berlijn. De politie in Nederland had de informatie die ze nodig hadden om mijn vader op te sporen.

Ik schrok me rot toen ik uit mijn veilige droom werd gehaald. “We zijn er,” Ik strompelde de politiecombi uit en werd door Francis –dat was ik ondertussen te weten gekomen- naar binnen geleid.

“Nyree is het, toch?” Ik knikte en liet mijn ogen wantrouwend over de muren van het kantoor glijden. Ik voelde me opgesloten. Ze wouden allerlei dingen weten. Mijn volledige naam, leeftijd, of ik nog precies de dag kende waarop ik ontvoert werd. Het waren allemaal trucjes om te testen of alles in mijn hoofd nog wel op een rijtje zat.

Ze wouden testen of ik niet gek was.

Er kwam een man binnen. “We hebben haar dossier gevonden,” Hij knikte me vriendelijk toe. Ik kon voelen hoe hij me probeerde gerust te stellen op een hele oncomfortabele manier.

Hij verdween weer. De stilte werd ijzig doorbroken door de het geschuifel van het papier en het omdraaien van pagina’s.