{Narnia}When 2 enemies fall in love[Part One hundred and twenty-four.]

Selena maakte een sprongetje van de schrik en keek de persoon aan.Tuurlijk was het Peter,wie kon het anders zijn?Maar toch kan je er toch aardig van geschrokken zijn om opeens een heel duidelijke,onverwachte stem te horen.’Goede..nacht zeker?’grijnsde Alex en schoof wat opzij zodat ook Peter kon zitten,’Ja,lijkt er wel op,slaapwandelen zal het wel niet zijn.’’Ja..ja,dat is waar,’zei Peter die nog erg slaperig leek en snel Selena een zoen op de wang gaf,’Over wat waren jullie aan het praten,als ik zo nieuwsgierig mag zijn?’’Het verleden,’zei Selena prompt,’Ik bedoel,wat er gebeurd is in de tijden dat we elkaar niet kenden.’Peter knikte begrijpend.’En over Jake Gold,’vulde Alex aan.Dan was het onderwerp waar Selena het liefst van al over zweeg met Peter erbij.Zijn ontmoeting met hem was helemaal niet aangenaam,en zeker niet als hij wist wat Jake wel niet had gedaan.’O,’zei hij en zijn gezicht vertrok.’Dus ik heb uit Selena’s verhaal opgemaakt dat jij hem ook niet kan hebben?Ik wist dat hij een player was,maar niet dat hij zo laag bij de grond zat.’vroeg Alex aan Peter.’N..neen,’zei die wiens gezicht rood kleurde,en dat was zeker niet van verlegenheid of schaamte,’Ik haat die player.Bij de oorlog krijgt hij de volle laag.’Dat is zeker!’zei Alex enthousiast.Selena keek hen beide bezorgd aan en zuchtte.’Hé,wat is er?’vroeg Alex en staarde haar aan.’Ik ben gewoon bezorgd,’schouderophaalde ze,’Ik wil niet dat jullie iets overkomt,dat de rest iets overkomt.’Alex gaf haar een aai over haar hoofd en Peter hield haar opeens vast en drukte haar tegen zich aan.Geen dwingende greep,het was zelfs erg voorzichtig.’Als jou maar niets overkomt.’Selena rolde met haar ogen en keek naar Alex.’Ja,’zei die,’Wij redden ons wel.’’En wat als dat...,’maar Selena werd opgehouden door Peter die zijn vinger op haar mond drukte.’Zoals Alex zegt,we redden ons wel.Altijd positief denken.’Door die uitspraak moest Selena lachen en ze bleven nog een hele tijd praten.Een hele tijd,tot ze alledrie de slaap niet meer konden uithouden en direct terplekke tegen zetels in slaap vielen.