Chapter 3.

"Welkom terug op Zweinstein jongens en meisjes. Goed om jullie weer te zien. Zoals jullie hebben gemerkt is de bescherming rond Zweinstein aangescherpt, in verband met de ontsnapping van Sirius Zwarts." begon Perkamentus met zijn jaarlijkse speech. Ik rolde met m'n ogen. Alsof Sirius echt zo dom was om hier naartoe te komen. Wat zou hier moeten zoeken. Maar ja, het ministerie en de rest van de wereld dacht dat hij op Harry uit was. Een rumoer was ontstaan. Perkamentus kuchte even en ging toen verder met zijn speech. "De dementors zullen buiten het schoolterrein blijven, maar mag ik jullie erop wijzen om uiterst voorzichtig te zijn. Dementors zijn geen fijne wezens. Doe niks waardoor ze je zouden kunnen aanvallen." Iedereen knikte instemmend. "Nou, zoals jullie misschien wel hebben gezien zijn er twee wijzigingen in ons lerarenbestand dit jaar. Allereerst hebben we een nieuwe leraar Verweer Tegen de Zwarte Kunsten; Professor Lupos." Iedereen begon enthousiast te klappen, waaronder ik. "Als tweede, onze oude leraar voor Geschiedenis van de Toverkunst is met pensioen. Ik ben blij om te mogen meedelen dat een uiterst slimme bewoner van Zweinstein mijn aanbod om deze baan over te nemen accepteerde. Onze nieuwe leraar Geschiedenis van de Toverkunst; Professor Baxendale." Ik zag dat iedereen speurend naar de lerarentafel keek, maar daar zat ik niet natuurlijk. Opeens voelde ik een por in m'n zij; "Hup! Sta op!" fluisterde Hermelien. Ik deed wat ze zei en stond op. Een applaus begon nu en ik glimlachte. De Zwadderaars waren minder enthousiast, wat wel begrijpelijk was. Ze zouden tenslotte les krijgen van een 16 jarige Griffoendor leerlinge. Ik keek naar de lerarentafel en mijn blik haakte in die van Remus. Hij had een enorme glimlach op zijn gezicht en klapte hard. Ik ging terug zitten en Perkamentus beëindigde zijn speech. "Laat nu het feestmaal beginnen." Hij klapte in z'n handen en het verrukkelijke eten van Zweinstein verscheen. Ron viel zoals ik me herinnerde meteen aan. Blijkbaar hadden ook Harry en Hermelien honger want die vlogen ook bijna op het eten af. "Excuseer me." zei ik terwijl ik door de bank heen zweefde. Ik liep richting Remus. Eigenlijk zweefde ik natuurlijk, maar ik maakte nog altijd de loop beweging. Gewoon om me wat 'levendiger' te voelen. Ik merkte dat een boel leerlingen nieuwsgierig mijn bewegingen volgden. Gelukkig voor mij zat Remus helemaal aan de zijkant van de tafel, dus kon ik er makkelijk heen. Toen ik er bijna was stond Remus op en liep op me af. "Remus. Goed je weer te zien!" lachte ik hem vriendelijk toe. Een glimlach verscheen op zijn gezicht. "Rose. Lang geleden, lang geleden." Ik wilde hem knuffelen, maar helaas kon dat niet. "Ga toch zitten." zei ik en hij ging terug op zijn stoel zitten. Ik ging ook zitten. Eigenlijk zweefde ik zittend in de lucht, maar voor mij kwam het op hetzelfde neer. "Je ziet er goed uit Remus." zei ik en hij glimlachte weer. "En jij bent niet veranderd sinds de laatste keer dat ik je heb gezien." grinnikte hij. Ik schoot in de lach. Ik sloeg mijn hand door hem heen en ik voelde hem even rillen. Hij keek me nepboos aan en ik stak m'n tong uit. Een paar leerlingen keken nog steeds gefascineerd naar ons. Waarschijnlijk was het ook wel raar om leraren zo te zien. "Dus jij bent de nieuwe leraar Verweer tegen de Zwarte Kunsten. Mag ik je waarschuwen, die houden het meestal niet langer dan een jaar vol." grinnikte ik. "Dus jij bent de nieuwe leraar Geschiedenis van de Toverkunst. En eerlijk gezegd, ik hoop het wel iets langer vol te houden." Ik lachte. "Waarom zit je eigenlijk niet tussen de leraren?" vroeg hij toen serieus. "Omdat ik graag tussen de Griffoendors zit. Het herinnert me aan vroeger. Je zou trouwens echt eens met Harry moeten gaan praten, hij lijkt zoveel op James." We keken allebei naar Harry en Harry keek op hetzelfde moment naar ons. Hij keek snel weg. "Ik mis ze nog elke dag." zuchtte ik en hij keek me medelevend aan. "Ik ook Rose. Ik ook."