WS ~ 16

(Nyree)

“Wat zit je zo te kijken?” spuwde hij vanuit de zetel tegen de overstaande muur. “Wat zit ik hier te doen? Daar al eens aan gedacht?”
Ik legde met opzet de klemtoon op ‘hier’. Ik wou een antwoord, vandaag. Ik wist niet hoeveel morgens er zouden komen.

“Zet niet zo’n grote bek op Nyree,” “Noem me niet bij m’n naam,” mompelde ik nijdig.

Zijn ademhaling ging sneller. “Ik ben nog steeds je vader,” Ik lachte sarcastisch. “Gedraag je dan als een vader,” “Je gaat te ver Nyree,” Hij stormde op me af en gaf me een klap in m’n gezicht.

“Wat doe ik hier?!! Waarom ben ik hier!!? Waarom doe je met dit aan?!” Nog een klap. Een val van het bed.

Ik huilde en schreeuwde. “Zeg het me!” Mijn stem klonk hysterisch. Ik krabbelde recht tegen de muur. Besefte dat ik geen kant op kon. “Heeft het met mam te maken?! Vertel het me! Al meer dan drie jaar sleur je me van hier naar daar!!”

“ZWIJG OVER JE MOEDER!!” schreeuwde hij en greep mijn haar vast. “Waarom gun je me geen normaal leven?!” huilde ik en pakte zijn pols beet om de spanning op mijn haarwortels te verzachten. Zijn vuist raakte mijn oog. Ik viel en barste onherroepelijk uit in stilte.

Er komen vanavond waarschijnlijk nog twee delen online omdat ik in en gulle bui ben Kudo's en reacties zijn meer da welkom
Liefs, Elke

PS: JULLIE ZIJN GEWELDIG! <3