Hoofdstuk 55.

Christian p.o.v
Justin was achter die Alice aan gelopen en ik volgde ze. Justin liep een kamer in en toen was ik hem kwijt. Ik hoorde iemand Justin Bieber zeggen en liep daardoor die kamer. Toen ik die kamer binnen kwam zag ik Justin, maar niet alleen Justin, ik zag Denise. "Denise? Omg jij bent Denise!" riep ik vrolijk. Ik ging op haar bed zitten en Justin op de stoel naast haar. Ik realiseerde nu pas dat ze in het ziekenhuis lag. "je ligt in het ziekenhuis" zei ik. "goed gezien" zei ze en ze kreeg heel even een glimlach op haar gezicht. "gaat..gaat het slecht met je?" vroeg ik voorzichtig. Ze keek me aan en knikte. "je mag niet dood hoor!" riep ik. Justin zat haar met open mond aan te kijken en hij zei niks, hij had de hele tijd nog niks gezegd. "ik weet het niet hoor Chris, ik doe mijn best, maar er is altijd een kans dat ik het niet zal halen, ze hebben me verteld dat als het niet snel beter zal gaan ik niet lang meer zal leven" het laatste zei ze iets zachter. Mijn ogen werden groot. "en...en wat..is niet..lang?" hoorde ik Justin zeggen. "maximaal een half jaar" zei ze. Justin keek haar nu met open mond aan. Ik wist niks te zeggen. Ik voelde een traan over mijn wang rollen. Denise ging wat rechter zitten en gaf me een knuffel. "je mag niet dood" zei ik terwijl er steeds meer tranen over mijn wangen rolde. "Voor alles is een reden, ook voor mij" zei ze. "dan wil ik de reden wel eens weten waarom jij kanker heb" zei ik. Ze haalde haar schouders op. "maar wat komen jullie doen en hoe hebben jullie mij gevonden?" vroeg ze opeens. "ik moet een nieuwe videoclip maken bij mijn liedje pray, daarvoor hebben ze dit ziekenhuis uitgekozen, en we zouden gewoon bij wat kinderen langs gaan, en toen kwamen we bij jou" zei Justin. Denise ging weer liggen. Ik keek de kamer rond en mijn ogen bleven hangen bij een foto, het was een foto van ons, Ryan, Justin, Chaz, Denise en ik. Ik stond op en liep naar de foto toe. Die foto was gemaakt toen we gingen schaatsen. Ik keek naar de tekst die eronder was geschreven '4 ever'. Ik keek van de foto naar Denise weer naar de foto en daarna naar Justin. Ze moest eens weten hoeveel Justin nog om haar gaf, iedereen van ons zag dat Justin haar miste. Ik zag dat Denise haar ogen dicht had gedaan. ik liep weer terug naar haar bed en ging op de stoel naast Justin zitten. "ze slaapt" zei hij alleen maar. We zeiden niks, we keken alleen naar hoe Denise sliep, ze zag er anders uit dan de laatste keer dat ik haar zag, ze was veel dunner en veel bleker geworden. Er werd op de deur geklopt, het waren Scooter en Pattie. "komen jullie nog?" vroeg hij. "nee, ik blijf hier" zei ik. ze keken me raar aan. "Christian, ik snap dat je het zielig vind voor dat meisje maar-" "dat meisje is Denise" zei Justin. Pattie's ogen werden groot en Scooter keek met open mond naar het bleke meisje dat lag te slapen. "dat meen je niet?" bracht Pattie uit. "jawel, ik blijf bij haar" zei ik. Pattie liep naar Denise toe en pakte haar hand. Scooter stond nog steeds op hetzelfde plek als waar hij eerst stond. Denise deed haar ogen weer open en keek naar Pattie. "meisje toch, hoe is het met je?" vroeg Pattie. "de waarheid slecht" zei ze en ze keek naar haar voeten, ze durfde niemand van ons aan te kijken. "hoe komt het dat je in het ziekenhuis ligt?" vroeg Scooter. "ik werd steeds erger ziek en mijn opa en oma wilde dat ik gewoon in het ziekenhuis zou blijven omdat ze het moeilijk vonden om voor me te zorgen" zei ze. Ik zag steeds meer donkere vlekken op het laken komen. Ik ging op het bed zitten en sloeg mijn armen om me heen net zoals ze bij mij had gedaan. Ze had iemand nodig, iemand die haar niet zal laten vallen, die iemand ging ik zijn.