013 Paranormal Activity

Jacob p.o.v

Ze praatte in raadsels, daar zijn we niet veel mee.
‘Hoe komt het dat Jake je wel kon horen en zien en wij niet?’ vroeg Nessie nieuwsgierig. Katherine keek haar verwondert aan. In een fractie van een seconde stond ze bij Nessie. Iedereen schrok van haar plotse verdwijning maar ik was het gewend geworden. Seth sprong recht en wilde op Katherine in beuken maar hij vloog recht door haar heen.
‘Doe geen moeite jongen’ zei ze verveeld en rolde met haar ogen. Ze keek recht in Nessie’s ogen. Nessie zag er wat bang uit en kroop dichter tegen Bella aan.
‘Zo mooi en zo intelligent’ zei ze terug verwondert. Ze was weer verdwenen en verscheen weer naast me.
‘Om op je vraag te antwoorden, het ligt helemaal aan hem’ zei ze toen terug. Ligt het aan mij?
‘Wat bedoel je?’ vroeg Rachel verward. Katherine glimlachte alleen maar. Iedereen begon zijn hersenen te pijnigen door na te denken met wat ze bedoeld. Ik denk niet ik kijk haar alleen maar aan. Ze was zo mooi, zo beeldschoon. Ze was net een prinses die uit een sprookjesboek is gewandeld.
‘Ware liefde’ zeiden de meiden in koor. De jongens keken hun vaag aan maar Katherine knikte.
‘Jake is ingeprent op je dus…’ zei Emily en Esmee maakte haar zin af.
‘Daarom kan hij je wel horen en zien’
‘Kan je niet specifieker zijn met je paard?’ vraagt Emmett en hij krijgt meteen een stomp van Rosalie.
‘Wees niet zo onbeleefd’ zei Esmee meteen.
‘Gewoon het bos in. Als je echt goed zoekt vind je hem wel maar je moet niet luisteren naar je verstand, sommige hebben er zelfs geen…’ en ze keek richting Paul, Jared, Quil en Embry.
‘Maar je moet luisteren naar je hart, degene met een puur zuiver hart kunnen hem vinden…’ het laatste deel ging van luid naar stil, ze keek recht boven de openhaar in de spiegel. Iedereen volgde haar blik. Je kon vreemd genoeg iemand zien in de spiegel net achter haar. Hij keek haar grijnzend aan. Katherine keek bang en hijgde lichtjes van angst. Hij tilde een deel van haar haar aan haar rechteroor op en toen hij dat deed begon ze te rillen, niet van de kou maar van angst. Hij keek door de spiegel recht in haar ogen en zei fluisterend.
‘Ik heb je zusje’ en hij verdween als sneeuw voor de zon. Iedereen keek Katherine aan, ze was nog altijd bang naar de spiegel aan het kijken.
‘Nee !!’ zei ze gillend verdween. Ze verscheen recht voor de spiegel en ze sloeg haar hand tegen de spiegel en de spiegel brak met een knerpend geluid en de stukken vielen op de grond. Ze verdween weer en je hoorde in de keuken ook een spiegel breken. Zo ging ze het hele huis af en brak ze alle spiegels. Na 10 minuten durfde ik me weer te bewegen. Iedereen had ook stil gezeten. Bij de Cullens leek het alsof ze standbeelden waren. Ik liep voorzichtig de trap op en stopte voor de deur van mijn voorlopige kamer. Ik opende hem en keek voorzichtig naar binnen...