Found you

ik werd wakker in een kamer die ik niet kende."hé je bent wakker". tegenover me zit een blonde man die eigenlijk best vriendelijk lijkt.maar toch deins ik terug tegen de muur."ik wil je niets doen"zegt hij."ik ben Patrick Jane,maar noem me maar gewoon Jane"."Waarom ben ik hier"?"voor je eigen veiligheid,ik hen je bloedend op straat gevonden".o,shit!wat zullen papa en mama wel niet doen?"euuhm waar zijn mama en papa?"zijn gezicht betrok.ik wist hoe ik dat moest opvatten maar volgens mij was het niet goed.ik wou iets zeggen maar het voelde alsof ik zo een beetje stikte.in plaats van iets te zeggen begon ik zo hard te huilen dat ze het waarschijnlijk ook in China konden horen.hij omhelste me om me te kalmeren en nu maakte het niet uit dat ik hem niet kende.hij wiegde me heen en weer,aaide over mijn hoofd en zei dat alles goed zou komen.ik wist het zeker:hem kon ik vertrouwen.ik heb mensen altijd te snel vertrouwd.maar nu ben ik 100 procent zeker."geloof me,ik weet hoe het voelt"zei hij zachtjes in mijn oor.
"dat is onmogelijk"zei ik zo zacht terug dat hij het nauwelijks kan horen.
"ik zal je vertellen waarom dat wel kan".ik heb hetzelfde meegemaakt.