Hoofdstuk zestien.

Ik zit nog steeds naast Liv op bed, met mijn armen om haar heen geslagen. Ze zit zachtjes te knikken en kijkt de hele tijd maar naar de grond. Ik begin nu steeds meer te twijfelen, ik vind het verschrikkelijk om Liv niet meer zo vaak te kunnen zien. Maar ik kan niet hier blijven, dus ik heb geen keus..
'We kunnen elkaar gewoon blijven zien..' zucht ik zachtjes. 'Dat is niet waar. Als jij in Spanje bent en ik hier in Nederland, kunnen we elkaar niet zien!' roept ze hysterisch uit. Ik probeer haar te sussen en leg mijn hoofd op haar schouder. 'Ik weet het, ik weet het..'

Zo'n 10 minuten later, als Liv een beetje uitgehuild is, komt Stephany naar boven. Ze komt naast me zitten 'Ik denk dat het het beste is als je inderdaad naar je tante gaat.' zegt ze zacht en ze kijkt me recht in mijn ogen aan. 'Ik wil dan wel graag eerst contact met je tante. Dan kan ook ik haar beter kennen. Snap je?' Ik knik langzaam en ga achter de computer zitten om het emailadres op te schrijven voor Stephany. 'Ik zal haar er meteen even een mailtje oversturen, dan weet ze ervan.'