Chapter 24: Potions

Toen haar eeuwig durende speech klaar was stond Perkamentus op en bedankte Omber voor deze "inspirerende" woorden. "En nu, is het tijd voor de les. Hup hup."
Niemand leek dit erg te vinden, aangezien alles beter was dan nog een keer naar de speech van Omber luisteren. Terwijl we naar de kerkers liepen ving ik af en toe wat flarden op van het gesprek tussen Harry, Ron en Hermelien. Die waren ondertussen tot dezelfde conclusie gekomen als mij. Het ministerie bemoeit zich met Zweinstein uit angst. Toen we het lokaal binnenliepen zat Sneep al op zijn stoel. Ik had de neiging om hem te knuffelen. Maar nog meer om zijn haar te wassen eigenlijk. Terwijl ik plaats nam op mijn stoel vroeg ik me af wanneer hij het voor de laatste keer had gewassen. Ik zat dit jaar naast Hermelien en Sneep besloot dat het een goed idee was om me maar met haar samen te laten werken. Hermelien was altijd serieus en zijn herinnering aan de laatste les toverdranken met mij was niet echt een goede geweest bedacht ik me zo. We moesten een ontzettend simpel brouwsel maken, maar toverdranken was overduidelijk niet Hermeliens beste vak. Na een paar verwoedde pogingen om haar duidelijk te maken dat niet alles precies volgens het boekje moest gaf ik het op. Toen ons drankje na een paar pogingen van Hermelien nog steeds nergens op sloeg was het haar beurt om het op te geven. "We doen het wel op jou manier." zuchtte ze en ik grinnikte. Ik legde haar uit dat snijden niet goed ging bij dat ingrediënt en dat je hem beter kon pletten en dan kon snijden. Ze fronste, maar toen ze zag dat het werkte kwam er een glimlach op haar gezicht. We maakten zo de rest van het brouwsel en het kwam er als enige goed uit. "Goed gedaan Wierendaal." zei Sneep toen hij langsliep. Het verbaasde me niet dat hij niet hetzelfde zei tegen Hermelien. Hij had vast ervaring met haar brouwsels in de toverdrankles. Na een naar mijn gevoel veel te korte toverdrankles ging de bel. Ik pakte mijn tas en wilde het lokaal uitlopen toen Sneep kuchte. Hermelien en ik draaiden ons om. "Manitha, zou je even willen wachten." zei hij en hij seinde naar Hermelien dat ze door moest lopen. Ze twijfelde even, maar toen ik haar een glimlach toe wierp liep ze door. "Doe alsjeblieft je best om je te gedragen dit jaar. Met Omber op Zweinstein is het geen goed idee om de crucio vloek op iemand uit te oefenen. Natuurlijk gaan we haar niet vertellen wie je bent. Dat zou voor jou misschien wel fatale gevolgen kunnen hebben." Ik knikte als teken dat ik het begreep. "Ja professor." antwoordde ik op zijn preek. Ik keek even rond om te checken of er echt niemand was en gaf hem toen een korte knuffel. Hij fronste, maar ik zou zweren dat zijn mondhoeken een beetje omhoog krulden. "Hup, naar de les jij." zei hij toen er een paar doodsbenauwde eerstejaars binnen kwamen lopen. Ik grinnikte nog even en liep toen door naar de volgende les. Die helaas Verweer Tegen de Zwarte Kunsten was.