10th.

Hailey Kush.

Wat vermoeid draai ik me nog een keer om in mijn bed, en bekijk de datum op mijn wekker. Oke, 3 Juli, zondag. Met een grijns gooi ik mijn handen boven de dekens, om ze daarna strak rond mijn lichaam te strijken. Met een korte zucht bekijk ik de cijfers van mijn wekker. Het was nog zo vroeg voor een zondag morgen. Vermoeid gooi ik mijn dekens van mijn lichaam af en kruip recht om daarna met veel moeite op te staan. Nog wat na duizelig loop ik naar de badkamer toe. In het donker tast ik naar de lichtknop, en tast wat om me heen. Nadat ik het licht heb aangekregen kijk ik om me heen, en loop naar de spiegel toe. Bijna krijg ik een spontane lachbui van hoe ik er s’ochtends uit zie. Mijn haar leek net een ontplofte tijdbom, en mijn gezicht was net een horror plaatje. Mijn blik gaat rond in de badkamer, op zoek naar een haarborstel. Na wat kastjes te hebben geopend kan ik dan eindelijk mijn haarborstel omarmen. Niet dat ik dat deed, maar ik had hem tenminste weer gevonden. Mijn vingers laat ik glijden over de inscriptie op de achterkant, en tevreden haal ik hem door mijn haren. De tekst zal ik nooit vergeten, hoeveel betekenis het voor me had, en hoe die zin in mijn hoofd geprent stond, om nooit meer te vergeten. “Our love is your love, mum and dad”. Een glimlach siert mijn gezicht, en net wanneer ik mijn ochtendhumeur een beetje te boven lijk te komen blijft de borstel in mijn haren vast zitten door een klit. Brommend trek ik de borstel los, en kijk naar mijn haren. Na nog een aantal keren de borstel er voorzichtig doorheen gehaald te hebben laat ik het zo, en ga door met mijn make-up die verspreid liggen op de wastafel. Na alles te hebben gedaan loop ik weer terug mijn slaapkamer binnen. Ik laat mijn blik gaan over mijn kleding kast, maar kom al snel tot de conclusie dat ik mijn lieveling setje aan wil doen. Ik schiet in mijn short, en doe snel mijn shirt er boven. Met de ketting, die ik van Oma heb gehad, in mijn handen loop ik de trap af naar beneden. Ik open de deur naar de woonkamer, en laat mijn blik door de ruimte gaan. Nog niemand zat beneden, dus nam ik voorzichtig plaats aan het kookeiland. Met uitgestrekte armen bereik ik de fruitschaal die in het midden staat, en neem een appel, om hem daarna snel te wassen en mijn tanden er in te zetten. Verliefd staar ik naar buiten. Atlanta, een plek waar de zon alleen maar lijkt te kunnen schijnen, waar de zon zo prachtig is zoals hij nergens anders zal zijn. Trots neem ik nog een hap van mijn appel, en kijk ernaar. ‘Je zal dit maar moeten missen, het leven’, fluister ik zacht tegen mezelf en kijk weer naar buiten. Glimlachend graai ik naar mijn telefoon in mijn broekzak. Tot mijn verbazing staat er een sms, van ene Justin. Ik denk even diep na, maar haal dan toch mijn schouders op. Misschien wist ik zo wel wie het was. Na de sms te hebben geopend en gelezen te hebben worden mijn ogen groot. Ik kende hem niet, hoe kwam hij in mijn telefoon? En waarom zou ik in godsnaam met hem afspreken? Met een zucht laat ik mijn hoofd tegen de tafel aanvallen, en leg mijn telefoon ernaast. Fijn, een stalker.
---
gheghe, big shock. <143