4. All alone.

De weken die kwamen verliepen soepel. Ik ging een beetje om met Hermione, sprak George en Fred bij het avondmaal. Zij wilden me voorstellen aan hun broertje Ron, maar hij had geen aandacht, net zoals Harry. Ik wilde graag met hem praten, praten over waar ik het over had met Dumbledore, maar hij gaf geen kik als ik hem riep. Hij ontliep mij het liefst. Ik zag dat hij en Ron het niet leuk vonden dat Hermione met mij omging, ik wist niet waarom het zo erg was dat een Slytherin bij Gryffindor werd geplaatst. De anderen uit de afdeling sprak ik niet, ik wist hun mening niet. Ik wilde me concentreren op de vakken. Ik had nog nooit getoverd, dus toen ik bij Charms een veer omhoog liet zweven was ik zo enthousiast dat de veer recht op professor Flitwick afging. Die viel van zijn stapel boeken af waar hij op stond. Bij Potions ontliep Snape mij nog steeds. Ik had vragen over de stof, over wat sommige dingen waren, maar hij leek mijn hand niet te zien, tot vandaag. Ik was bezig met mijn Vergetelheidsdrank. Mijn toverstok lag op mijn opengeslagen boek. Snape bleef stil staan, keek naar de toverstok en toen we naar mij. Zijn ogen werden groot en rimpels werden beter zichtbaar. Hij stak zijn hand uit, maar trok hem daarna snel weer terug. Toen keerde hij zich met een ruk om en paradeerde de klas uit, zonder te zeggen waar hij heenging. Ik zag dat iedereen mij met grote ogen aan keek.
'Wat heb je gedaan?' siste Hermione. Ik trok mijn schouders op. Ik probeerde door te gaan met mijn brouwsel. Ik wilde zo min mogelijk mensen vertellen over mijn toverstok en de geschiedenis daar achter. Niemand hoeft het te weten, het is iets tussen mij en Dumbledore. Later kwam Snape weer terug, bleker dan normaal. Hij negeerde me weer als we onze brouwels moesten laten zien, hij gaf de cijfers, mij gaf hij zonder te kijken in met ketel een zes.
Daarna hadden wij onze eerste vliegles. Ik was bang voor hoogtes, dat dacht ik tenminste omdat ik nog nooit met een vliegtuig of wat dan heb gevlogen. We hadden de bezems alleen nog maar in onze handen laten vliegen, maar Neville zweefde al omhoog en had de bezem niet onder controle. Het vloog tegen het kasteel, viel van de bezem, hing toen aan een toorts, maar viel al gauw op de grond. Hij ging met madame Hooch naar de ziekenzaal. Daarna begon Draco te lachen en Harry uit te dagen. Hij sprong op zijn bezem en vloog ervandoor met een soort bal van Neville. Ik verwachtte ook niet dat Draco niet kon vliegen, maar Harry vloog erachteraan, terwijl hij nog nooit heeft gevlogen, dat wist ik zeker. Draco gooide de bal hard weg, maar Harry vloog erachteraan als een speer. Ik zag iedereen's mond open zakken, ook die van mij was niet dicht gebleven. Harry ving hem vlak voor het raam op en landde toen op de grond. Iedereen juichte en rende naar hem toe, ik bleef stil staan, hij mocht mij toch niet. Professor McGonagall kwam haastig aanlopen en nam Harry met zich mee. Draco begon te lachen toen ze uit het zicht waren. Ik glimlachte een klein beetje, misschien was het wel een keertje goed voor hem. Hij gedroeg zich groot, omdat hij Voldemort had verslagen. Hij was daar toch niet bewust van, hij was een baby! Hij had heel groot 'The Boy Who Lived' op zijn voorhoofd staan, hij was net zoals iedereen ander hier. Madame Hooch kwam terug en zei dat de les was afgelopen. Ik liep zo snel als ik kon liep ik het kasteel in, weg van die leerlingen die zoveel van Harry hielden. Hermione stond weer te praten met Ron, ze begon zich steeds meer bij hen te voegen en liet mij links liggen. Het maakte me niet uit, ik wilde me concentreren op mijn schoolwerk, ik had een achterstand, omdat ik niks van de Tovernaarswereld afwist.

De komende dagen waren rustig, ik werd gewekt door Hermione, ging met haar ontbijten en naar de les. Soms sprak ze Harry of Ron, maar dan ging ik gewoon door met werken, het maakte me niet echt uit. Ik kwam tot de ontdekking dat professor Quirrel mij ook goed kon ontwijken, blijkbaar had hij ook een voorkeur voor Slytherin ookal was hij erg gesteld op Harry. Ik was lucht voor veel leerlingen. Niemand zag mij staan. Draco boot niet eens aandacht aan mij, ik wist dat hij me haatte. Ik kwam er ook achter dat mijn toverstok zeer krachtig was. Ik wist zeker dat ik het niet was die zo krachtig was, want ik voelde de toverstok kracht uitstralen die ik nooit in mezelf had, dat kon gewoon niet. Halloween kwam dichterbij. Ik zag Hagrid's tuin bij zijn huisje vol met pompoenen staan. De dag voor Halloween had hij ze uit zijn tuin gehaald en daar verschillende gezichten ingemaakt. Ik zag hoe hij ze samen met Flitwick en McGonagall 'ophingen' bij het ontbijt op Halloween. Slytherin's maakten leerlingen bang door spinnen naar ze te gooien. Draco leidde de grappen, ik had niets anders verwacht. Ik zat in de bibliotheek om het verslag te maken voor Potions toen Dumbledore naar me toe kwam lopen.
'Gefeliciteerd met je verjaardag, Hayley,' zei hij. Een glimlach kwam op zijn gezicht. Ik keek hem verward aan. Hij gaf mij een kaart en een pakje.
'Maak hem maar open in de leerlingenkamer,' zei hij. Ik snapte het niet, ik was toch niet jarig? Ik wist ook niet wanneer ik jarig was, maar toch zeker niet op Halloween?
'Maar professor, ik ben toch niet jarig?' vroeg ik hem. Hij knikte.
'Dat klopt, ik weet niet wanneer je jarig bent. Dus heb ik besloten om je verjaardag te geven op dezelfde dag dat je gevonden werd en Voldemort werd vernietigd, 31 oktober, je was toen ongeveer een jaar oud. Wil je liever een andere dag?'
'Ik, ehhh, nee. Ik zou niet weten welke dag anders,' antwoordde ik.
'Goed dan, heb een fijne verjaardag!' riep hij. Hij gaf me een schouderklopje en liep de bibliotheek uit. Ik riep 'Fijne Halloween!' naar een paar leerlingen en was toen uitzicht. Ik raapte mijn spullen bij elkaar en ging met mijn pakje naar de leerlingenkamer van Gryffindor. Het was er helemaal uitgestorven; iedereen was iedereen bang aan het maken en smeken bij geesten om snoep uit de keukens mee te nemen. Ik ging bij het vuur zitten en begon mijn pakje open te scheuren, ik heb nog nooit een pakje gehad. Ok, misschien wel, met kerst kreeg ik elk jaar een tandenborstel. Ik haald het papier erom weg en gooide het het vuur in. Ik pakte de uitgepakte mantel vast en hield hem voor me. Ik zag een briefje.'De mantel van Salazar die al eeuwen in de familie zat. De laatste eigenaar was de grooutouder van Voldemort' stond erop. Ik bekeek het logo van Slytherin op de voorkant van de mantel. Wat moest ik met een mantel met het logo van Slytherin erop? Ik hoor toch bij Gryffindor? Wat is dit? Ik liep naar de slaapzaal en propte het cadeau onder mijn bed. Belachelijk dat hij me een mantel met het logo van Slytherin erop gaf. Het boeide me niet of die van Salazar was, het behoorde niet tot mij.

Hogwarts had zich uitgesloofd. Het avondmaal was heerlijk. Pompoensap in overvloed en taarten te veel. Ik propte mezelf helemaal vol. Het maakte niet uit als ik zo dik werd als Hagrid, het was verrukkelijk. Het viel me op dat Hermione er niet was, ook al sprak ik haar niet zovaak meer. We waren druk bezig met eten toen Quirrel de grote zaal instormde.
'TROL IN DE KELDERS!' schreeuwde hij. Iedereen werd stil en trokken wit weg. De glimlach op Dumbledore's gezicht verdween. Daarna begon iedereen weer te gillen. We werden naar de leerlingenkamer geleid door Percy Weasley, de klassenoudste. De leerlingen waren verbaasd, sommige hadden eten meegesmokkeld naar de leerlingenkamer, Georg en Fred hadden het meeste. Ze gaven mij een taartpunt.
'Waar zijn Hermione, Harry en Ron?' vroegen ze. Ik keek de kamer rond, ik zag ze niet.
'Geen idee, zijn ze niet meegekomen?' zei ik.
'Nee.'
'Oh.'
Ze gingen weer weg, ze hadden geen zin meer om met mij te praten of om te gaan, ik wist het wel. Professor McGonagall kwam naar binnen en stuurde iedereen naar bed. Ik lag in bed, nadenkend over de mantel. Die was van Salazar Slytherin eeuwen geleden. Morgen wilde ik een boek van de bibliotheek halen over de familie Slytherin. Ik hoorde Hermione naast me in haar bed schuiven. Ik sprong overeind en besteedde aandacht aan haar.
'Wat was er aan de hand? Waar was je?' vroeg ik.
'Eh, oh, niks,' zei ze. Ze keerde haar rug naar mij toe en negeerde me. Ze liet de gordijnen om haar bed vallen en ging liggen, daarna hoorde ik niks meer. Wat was ze arrogant geworden... Ik ging weer liggen en deed mijn ogen dicht. Fijne verjaardag Hayley. Je hebt er een lelijke mantel bij en een vriendin minder.

De volgende dag kwam mijn wens uit, ik had echt een vriendin minder. Of naja, minder, ik had er geen meer over. Hermione vertrok zonder mij naar de grote zaal en liep samen met Harry en Ron naar de les, mij vergat ze. Ik trok mijn wenkbrauwen naar haar op. Ik dronk mijn pompoensap en las de krant. Ik was gewend geraakt aan de bewegende foto's, maar nog niet aan het nieuws. Het ging over tovernaars die demonstreerden voor de vrijheid voor huiselfen. Ik vouwde de krant weer op, pakte mijn spullen en liep naar mijn les Potions. Hermione zat bij Ron en Harry, het was krap, maar het paste. Ik ging op mijn gebruikelijke plek zitten, alleen. Snape kwam versnellend het lokaal binnenstormen. Hij sloot de deuren met zijn toverstok en ging vooraan de klas staan. Hij keek de leerlingen stuk voor stuk aan, zijn blik stopte bij mij en keek toen naar Hermione.
'Dus, je laat een domme wees alleen en gaat om met de beroemde Potter en de arme Weasley? Curieus,' zei hij.'Wil iemand anders vriendjes zijn met ons weesje? Ons stille weesje? Nee? Ik had ook niets anders verwacht. Tien punten aftrek voor Gryffindor voor het onherzienbare gedrag tegenover klasgenoten!'
Hermione keek mij aan alsof het mijn schuld was. Ik stak mijn tong alleen uit en keek haar boos terug. Haar wenkbrauwen vlogen omhoog en draaide zich weer om.

Blij dat er weer iets gebeurde liep ik naar het Quidditchveld. Vandaag was de eerste wedstrijd; Gryffindor tegen Slytherin. Hoewel ik van Gryffindor was, zou ik het niet erg vinden als Slytherin won. Harry was de Seeker geworden, waarvan ik walgde. Ik hoopte dat Harry van zijn bezem viel. toen zijn bezem heen en weer begon te schudde, leek het er ook op, maar helaas herstelde hij zichzelf en ving de Snitch. Teleurgesteld liep ik naar het kasteel terug. Ik pakte daar mijn boek die ik had geleend van de bibliotheek. Ik las over de stamboom en dat de laatste volbloed familie de familie Gaunt was, maar daar kon ik geen kind van zijn omdat hij in 1880 is geboren, dat was al een tijdje geleden. Ik had het boek weer ingeleverd. Ik was geen steek verder, ik liet het maar aan Dumbledore over. Hij ging het uitzoeken, niet ik. Ik wilde hem ook weer de mantel terug geven, wat moest ik ermee?