Hoofdstuk 53.

Justin p.o.v
Lieve Justin,

In deze brief leg ik alles uit over Denise en over mij. Te beginnen bij:wie ik ben, jij kent me als Anna. Maar eigenlijk ben ik Denise Anna Noort. Ja, ik ben Denise, ik gebruikte mijn tweede naam om niet herkend te worden. Waarom vraag jij je nu vast af, dat heeft meerdere redenen:
1. Het was uit tussen ons, en je zocht me. Ik wilde je gewoon even niet zien omdat ik iets anders aan me hoofd had. Jij stuurde Ryan en Chaz toen naar Nederland om mij te zoeken, ze vonden Laura en Anna, toen wisten ze nog niet dat ik Anna en Denise was. Laura vond dat ik het tegen Ryan en Chaz moest vertellen, dat deed ik alleen mochten hun tegen niemand doorvertellen hoe het zat met Anna en Denise. Een dag voordat jij kwam ging Laura op vakantie en Ryan en Chaz zouden nu op mijn gaan letten. Jij vraagt je nu af waarom moeten hun op jou letten? Dat leg ik je zo uit, heb geduld. Van hun moest ik het tegen jou zeggen. Dat durfde ik niet vandaar dat je nu deze brief leest. Ik heb alles opgeschreven voor je. Toen je me gister omhelsde moest ik huilen omdat ik aan onze tijd dacht. Chaz kwam naar me toen om te kijken of alles goed was. Tegen hem heb ik verteld dat ik weg zal gaan, ik zag naar mijn opa en oma gaan om jullie met rust te laten en te genezen.
en dat is punt 2. Weet je nog dat ik zo vaak flauw viel? Daarvoor ben ik naar de dokter geweest en toen zijn ze erachter gekomen dat ik kanker heb. Ik wilde eerst niet dat je dat te weten kwam omdat ik weet dat je me wilt helpen, net als iedereen maar je moet door met je carrière en ik moet door met mijn leven. Er is niemand die me kan helpen omdat niemand mij snapt. Iedereen wil mij snappen maar dat kunnen ze niet, iedereen is anders, van niemand zijn er twee, ook niet van mij, er is niemand die mij 100% zal snappen. Wij zijn gewoon jij en ik, wij bestaat niet meer, vanaf nu ben jij Justin, de popsensatie en ik ben Denise, het meisje met kanker. Ik hou nog steeds heel veel van je, maar het kan gewoon niet, jij en ik zijn totaal verschillend. Als ik dood ben heb jij nog een heel leven voor je. Je moet niet om mij treuren zoals je nu doet, je moet verder gaan. Ooit op een dag vind jij iemand die voor jou de ware is. Tegen die tijd ben ik misschien al wel dood. Ik geloofde je toen je zei dat wij voor altijd waren, maar dat was niet zo. Ik hield van je, dat doe ik nu nog steeds, maar het is te moeilijk. In deze brief probeer ik je uit te leggen dat dit misschien wel het laatste is wat je van mij zal horen. Daarom heb ik er ook deze foto bij gedaan. Die foto vond ik altijd verschrikkelijk maar jij vond hem geweldig. Ik wil dat als je aan me denkt je aan me denkt als wie ik toen was en niet wie ik de afgelopen dagen was, een zielig persoon. Herinner me als een vrolijk en blij persoon. De tijd die we samen hadden was geweldig. Ik heb meer van de wereld gezien en heb nieuwe vrienden gemaakt. Ik vond het geweldig met je maar hier scheiden onze wegen. Jij moet verder met je carrière Justin.
Misschien komen we elkaar ooit tegen, maar misschien herken je me dan niet eens. Als ik beter word ga ik een ander leven leiden. Ik ga genieten van het leven net zoals jij moet doen. Ik zal je misschien ooit nog een brief sturen, die brief stuur ik je dan omdat ik dan weet dat ik bijna weg zal gaan. Die brief zal dan het aller laatste zijn wat je van me zult horen. Ga me niet meer zoeken, ga verder met wat je deed voordat je me tegen kwam.
Ik hou van je, en dat zal ik voor altijd blijven doen. je bent geweldig,
liefs, Denise.
Ik las de brief nog een keer. Kanker, dat kon niet, ze was altijd zo vrolijk. Ik voelde hoe er langzaam steeds meer tranen over mijn wangen gleden. Ik zal nooit meer verder kunne met mijn leven zoals ik deed voordat ik haar tegen kwam, ze hoorde bij me, dat wist ik zeker. Bij haar voelde ik me speciaal, bij haar maakte het niet uit hoe ik deed. Ze vond me geweldig en toch laat ze me alleen. Ik moest haar zien, ik moest haar vertellen dat dit niet waar was, dat ik samen met haar zal gaan vechten. Ik zal alles voor haar willen doen, ik zal met haar langs elk ziekenhuis gaan om haar beter te laten worden. Als ze maar weer kom lachen en de mijne werd. Mijn verdriet nam weg en woede overspoelde me. Waarom hadden Ryan en Chaz niks verteld? Waarom moest ik zo dom zijn om te vragen of ze naar die uitzending keek? Waarom had ik niet door dat ze al die tijd bij me was? Ik sloeg met mijn vuist tegen de muur. Ik bleef doorgaan tot dat mijn woede weg was en ik alleen nog maar pijn voelde. verslagen liet ik me op de grond zakken. Ik moest haar nog een keer zien al was dat het laatste wat ik deed