~20~

‘Ik heb hem niet kunnen bereiken,’zei ik teleurgesteld.
‘Je bent niet de enige die dat is, hij is al heel lang niet meer thuis geweest,’zei Hera. Alec was de oneffenheid in een stof, voor haar.
Zeus knikte, ‘We kunnen deze kwestie niet laten liggen, om op hem te wachten.’
De rest stemde ermee in door gemompel.
‘Dus wie is die jongen, van jouw profetie,’
Ik was even verbaasd. ‘Ehm, heeft-’ Ik keek naar Dionysus.
‘Het is jouw profetie,’zei hij ter verdediging.
Ik sloeg mijn ogen ten hemel. Ik keek naar Zeus, ‘Nou eh, jullie kennen hem al.’
‘Nee, daar hebben we veel aan. Het is tenminste niet mijn zoon, want die leven niet meer.’zei Hades mopperend.
‘Nou eh,’
‘Niet die van mij, want ik heb er ook geen.’zei Zeus, meer tegen Hades dan tegen mij. Hun belofte om geen kinderen meer te krijgen heeft niet echt hun ‘broederliefde’ geholpen.
Poseidon was stil. ‘Aira, kan je ons vertellen wie het is,’zei Athena.
Dit zou verschrikkelijk worden, en niet zo een beetje ook. Ze zouden niet blij zijn dat ze hem hebben laten leven, ze willen mij laten leven, maar hij betekend waarschijnlijk mijn dood. Maar staat er niet in zijn profetie, dat hij het gaat redden, tot die dag. Tegen alle verwachtingen in??
‘Nou, hij heet,’ ik slikte even. ‘PercyJackson.’ Ik heb nog nooit zo snel iets gezegd. En dat was de eerste keer dat ik zijn naam zei, dat ik hem echt kende. Meestal was het meer als gespreksonderwerp.
Ze keken me allemaal aan met grote ogen. Van heb ik het wel goed gehoord. Iedereen behalve Dionysus, want die wist het al, en Poseidon, want die zou echt wel de naam van zijn zoon kunnen horen.
Ik beet even op mijn lip. ‘Zijn naam is Percy Jackson, zoon van Poseidon.’zei ik rustig. Het werd heel stil. Het vuur wakkerde voorzichtig. Hestia wist dat het geen moment was voor een vrolijk wakkerend vuurtje. Maar ik kon wel een warm vuurtje gebruiken. Niet dat het koud was, maar vuur staat voor mij meer voor warmte, veiligheid, liefde en vriendschap en veel meer warme vrolijke gevoelens.
‘Zei je nou net Percy Jackson?!’gromde Ares tussen zijn tanden door. Hij wilde opstaan, maar een wortel van een druivenplant hield hem in zijn stoel.