~19~

‘Daar ben je,’hoorde ik Alexia zeggen. Ik draaide me snel om en zag haar. ‘Chiron zoekt je,’zei ze.
Ik moest naar Olympus. ‘Waarom zoekt Chiron je?’vroeg Percy die onze richting op liep.
‘Ehm,’ Ja eh, jij bent de jongen die waarschijnlijk mijn dood word, geen goed gesprek materiaal. Oeps, ik ben helemaal vergeten Alec te bereiken, ‘Geen idee,’zei ik maar. ‘Ik ga dan maar weer snel, ik zie jullie later wel weer,’zei ik. Ik draaide me om en rende richting the Big House.
Onderweg probeerde ik contact te krijgen met Alec.
Aarde aan Alec, ik ben het, Aira.
Geen reactie, geen connectie. Ik zuchtte en probeerde opnieuw. Ik stopte met rennen en sloot mijn ogen en probeerde Alec in mijn gedachte naar voren te halen. Zijn blonde warrige haren. Zijn blauwe ogen.
Alec, waar ben je? Ik heb een probleem, mijn profetie gaat denk ik uitkomen.
Nog steeds niets. Ik zuchtte diep en deed hoofdschuddend mijn ogen open en rende verder. Snel liep ik naar binnen en zocht een lege kamer. Ik concentreerde me op een jurk, die om mijn lichaam verscheen. Waar is hier een spiegel?? Ik liep de kamers door, Ik deed een deur open, de kamer die ik vond was ruim, er was een mooi opgemaakt bed, een grote spiegel. En een balkon. Dit was vast mijn kamer. Ik liep naar de spiegel en keek of ik er goed uitzag. Ik vond het tenminste wel goed genoeg. Ik liep de kamer weer uit en deed de deur achter me dicht. Ik snelde de trap af.
Dionysus stond al beneden te wachten. ‘Daar ben je,’zei hij mopperend.
‘Het spijt me dat ik er goed uit wil zien, ik wil niet dat Ahprodite gaat mopperen over mijn outfit.’
Hij trok nors zijn wenkbrauw omhoog. ‘Laten we dan maar gaan,’ Ik deed op tijd mijn ogen dicht. Ik dacht aan Olympus en ik voelde de wind mij meenemen. Ik opende mijn ogen weer en ik stond in de zaal, iedereen zat al op zijn stoel, zelfs Hades en Persephone waren er.
Ik knikte beleefd naar iedereen en gaf ze een beleefde glimlach. De meeste moeten buigen, maar als je ze al heel lang kent, hoef dat niet altijd.
‘Zo,’begon Zeus. ‘Waar is onze Alec?’