~12~

‘Is ze zo erg?’ Ze knikte. Clarisse was groot en lang. En niet te vergeten groot.
‘Wil je een op een?’vroeg ze. Ik knikte. Ze trok haar zwaard, die op haar rug zat.
‘Misschien kan je me wel wat leren, Sinds-’ haar stem werd zachter. ‘Sinds hij weg is, zijn we een goeie zwaardvechter kwijtgeraakt.’maakte ze haar zin af.
Ik liet mijn zwaard verschijnen.
‘Wow,’ Hoorde ik een stem achter me. Ik was net van plan om te vragen of ze er klaar voor was. Ik draaide me om en zag een jongen, groot en lang, en aan zijn uiterlijk te zien, een zoon van Hephaestus. ‘Ik heb nog nooit zoiets gezien, door wie is die gemaakt?’vroeg hij vol bewondering.
Ik opende mijn mond om iets te zeggen, tot ik tot ontdekking kwam, dat ik eigenlijk helemaal geen goede uitleg had. ‘Nou eh,’ Hij keek me vol verwachting aan. ‘Eh,’ Nou hij, weet je hij was ontstaan toen ik al mijn elementen krachten gebruikte op Celastial Bronze, en toen poef, daar lag hij.
Ik zag Chiron aanlopen, ‘Ah, Aira.’hoorde ik hem zeggen.
De zoon van Hephaestus draaide zich om.
‘Ik zie dat je al Alexia en Beckendorf hebt ontmoet,’ Beckendorf, dat is meer een achternaam dan een voornaam.
Ik knikte. ‘Ik was net haar zwaard aan het bewonderen.’zei Beckendorf.
‘Aha,’ Ik gaf Chiron een blik van help me, wat moet ik zeggen. ‘Nou, ik denk dat daar een heel ander verhaal achter zit. Misschien is het tijd, dat ze weten wie je bent.’
Mijn ogen werden groter, dat kon hij niet menen. Ik beet even op mijn lip, dit zou mijn dood worden. Snel liep ik naar Chiron. ‘Eh, kunnen we misschien mijn leeftijd even geheim houden?’vroeg ik bijna smekend. Hij gaf een kort knikje.
Hij riep iedereen bij elkaar.
Percy Jackson, Annabeth en Grover stonden naast elkaar. Alexia en Beckendorf zonden naast hun.
‘Ik heb jullie bij elkaar geroepen omdat ik jullie iets belangrijks wil vertellen.’begon hij. Iedereen staarde me aan, Percy keek me ook aan waardoor ik het warm kreeg, dit begon aardig vervelend te worden. Hij wist wie ik was, ik had het verteld en was er daarna vandoor gegaan.
Ik beet ongemakkelijk op mijn lip. ‘Aira,’ Chiron keek me aan. hij knikte naar mij. Ik trok mijn wenkbrauwen omhoog. Dat kon hij niet menen. Ik zuchtte diep en keek de halfgoden weer aan.
‘Nou eh, ik ehm,’ Hoe ging ik dit vertellen. ‘Ik zal dit maar kort houden, ik ben de dochter van de elementen.’ Ik hoorde veel mensen geschrokken reageren. Maar eentje die snoof, en niet zacht ook.
Ik vond de persoon die snoof, Clarisse, dochter van Ares. Ik keek haar aan, ze gaf me een boze blik terug.