~11~

Ik ging rechtop zitten. ‘Ik ben trouwens Alexia, maar iedereen noemt me Lexie.’zei ze met een glimlach. Haar rode haren zaten vastgebonden in een staart. Ze droeg een complete gevechts outfit. Haar boog hing over haar schouder. Haar mandje op haar rug waar haar pijlen in zaten was voor de helft gevuld.
‘Weet je al wie je goddelijke ouder is?’vroeg ze.
Ik schudde mijn hoofd, ‘Ik heb absoluut geen idee wie mijn ouders zijn.’
Ze fronste haar voorhoofd en wenkbrauwen. Oké, ik heb een idee, maar die gaat dat ik uit geboren ben door de krachten van de elementen en hun goden. Ik ben al heel lang niet meer naar de plek gegaan waar ik gevonden was. Ik was gevonden door Chiron, super lang geleden, ik ben gestopt met bijhouden hoe oud ik ben, het werd te deprimerend, ik vier nu mijn 3785 verjaardag, juist ja.
‘Ouders?’vroeg ze vragend.
‘Ja, ouders, ik ben geadopteerd.’ Klopt, ben niet aan het liegen, ik ben opgevoed door Chiron, goden en godinnen. Ze knikte.
‘Je komt niet uit Amerika, Engeland?’
Ze knikte. ‘Jep, mijn moeder was verhuist naar haar familie, toen ze zwanger was van mij. Je kan het al raden, Apollo is mijn vader. Maar ze vond het ook wel veiliger, verder weg van alles, maar ze stierf een aantal jaar geleden. Maar een paar weken voordat ze overleed, kwam er een man langs, ik kon aan mijn moeders ogen zien, dat hij mijn vader was. Hij zag er zo jong uit. Ongeveer twintig denk ik. Hij droeg een Ray-Ban zonnebril en hij had een iPod. Mijn moeder was 36. Ze was 22 toen ze mij kreeg. Ik was toen veertien. Ze vertelde ook aan mij, dat hij mijn vader was. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Hij wilde mijn moeder genezen, maar ze zei hoe zwak ze was, een duidelijk nee. Maar ze zei dat hij wel een ding kon doen, en dat was voor mij zorgen. Ik snapte er helemaal niets van. En toen kwam het verhaal van wie hij was. You know the drill. En sinds dien woon ik nu in New York. Bij een van mijn halfbroers, Lee Fletcher. Hij is hoofd van het huis van Apollo.’ Ik knikte. ‘Ga je mee trainen?’vroeg ze terwijl ze opstond.
‘Is goed,’zei ik en liep achter haar aan naar het trainingsveld.
We liepen samen naar het oefenveld. Een paar zaten met zwaarden op poppen te oefenen. Eentje maakte hem helemaal stuk. ‘Wie is dat?’vroeg ik aan Lexie.
‘Clarisse La Rue, dochter van Ares, hoofd van het huis van Ares.’zei ze met een tikkeltje angst in haar stem. Ze probeerde het te verbergen. Maar ik kon het duidelijk merken.