~07~

‘Ja, dat heb je net al gehoord.’zei een lange jongen. Zo goed als ik het kon, gokte ik dat hij de zoon van Hermes was. Arme Hermes, zijn zoon Luke was slecht geworden en Hermes kon er helemaal niets aan doen om hem te stoppen. Een andere jongen, die precies hetzelfde als die andere leek. Klapte op de schouder van Malcom. ‘Travis,’zei de jongen die als eerste tevoorschijn kwam.
‘Conner,’zei de ander.
‘Aira,’zei ik met een glimlach.
‘We gaan beginnen!’riep Chiron. Ik een Annabeth liepen door.
‘Ik denk dat ik je wel met de vlag kan laten om hem te beschermen?’vroeg Annabeth.
‘Jep, dat gaat wel lukken,’zei ik zelfverzekerd. Ze leek een beetje afwezig, haar vriend was slecht geworden. En ik had geen idee waar Alec was, ik miste hem wel, hij was bijna het zelfde als mij, zoon van de seizoenen. Geen ouders, kan niet ouder worden en niet dood gaan. Alleen hij had geen verdomme vervelende profetie die hem tegen hield.
Niet veel later zat ik op een tak vlak bij de vlag, als ik in een van mijn elementen ben, kan ik soms helemaal onzichtbaar worden. Nu niet, ik zat op een tak in een boom, dat is wel in de lucht, maar ik zat toch al verstopt in tussen de bladeren.
Ik liet de wind het geluid naar mij toe laten komen. Ik kon zwaarden tegen elkaar horen opkomen, pijlen die door de lucht vlogen.
En iemand die dichter bij kwam. Ik liet de wind weer zijn gang gaan en lette goed op de omgeving rond de vlag, het beekje kabbelde rustig door.
Ik hoorde bladeren ritselen. Ik zag een jongen met zwart haar die een zwaard vast had, ik herkende het zwaard Raptide, ooit geweest van Hercules en nu van Percy Jackson. Zoë Nightshade had hem gemaakt voor Hercules. Een dochter van de Titan Atlas en de zee godin Pleione. Ze was ooit een Hesperide, maar ze werd verstoten doordat ze Hercules hielp om langs Landon de draak te komen om een gouden appel te plukken, die Ladon beschermd. Ze heeft daarom wel een soort haat aan mannelijke helden, omdat Hercules haar totaal was vergeten, dat zij hem had geholpen.
Hij keek om zich heen, liep dicht bij het water, hij zou niet weten wat hem zou overvallen.
Hij liep steeds dichter bij de vlag. Ik sprong van de tak af waardoor ik achter hem belande.
‘Niet zo snel,’zei ik rustig.