~06~

Chiron kwam aanrennen. ‘Krijgen je ogen altijd een zilveren kleur als jij je lucht krachten gebruikt?’vroeg hij. Ik knikte. ‘Bij water blauw, vuur rood en bij aarde veranderen ze in de kleur groen. Net als mijn medaillon. Heb je daar nooit op gelet?
Hij krabde zijn achterhoofd, ja ik ben ook niet meer de jongste.’
‘Nu voel ik me oud.’zei ik terwijl ik mijn wenkbrauwen een beetje fronste.
‘Waar is je eh..’ Mijn zwaard verscheen in mijn handen. Hij was niet zoals alle andere zwaarden van halfgoden van Celestial Bronze, wat geen stervelingen pijn kan doen. Ik heb geen idee waarvan die van mij is gemaakt, het enige wat ik weet is dat hij van mij is, monsters kan doden, goden kan verwonden, dus ook halfgoden. En niet te vergeten zeer glanzend is en dat er een zilveren gloed vandaan komt. Het handvat was van puur goud met edelstenen van blauw, rood, groen en dan ook nog diamanten. Ik ben er ook heel zuinig op. Maar hij verschijnt door de elementen. Dan komen er vier wazen van kleur samen. Groen, rood, blauw en zilver witachtig.
‘Kom dan ga ik je voorstellen als onze nieuwe kampeerder.’zei hij terwijl hij een hand op mijn schouder legde en verder liep.
Er waren twee groepen. Blauw en rood, ze keken allemaal mijn richting op. Verbaasd hoe ik eruit zag en wat ik vast had, mijn zwaard was niet wat je noemt, bepaald klein.
Ik zag Annabeth naast haar broers en zussen staan. Ik heb geleerd om nooit in de ogen van jongens te kijken, dan weet ik het altijd zeker dat ik niet per ongeluk de jongen uit de profetie tegenkom.
‘Kampeerders, dit is Aira.’ Hij keek even Annabeth aan, besproken iets in een blik, waardoor Annabeth een onopvallend knikje gaf als je niet oplette. ‘Zij is nieuw en zal bij het Blauwe aansluiten.’
Het blauwe team bestond uit de kinderen van Hermes en de kinderen die nog niet erkend waren, dat was altijd al een hele grote groep. Daar zaten nog de kinderen van Athena, Apollo en Aphrodite.
Het Rode team bestond voor vandaag uit de kinderen van Ares, Demeter, Dionysus, Hephaestus en Percy Jackson. Die ik niet zag.
Misschien moest ik maar weer Hunter worden, een eed van voor eeuwig trouw aan alleen zijn. Nooit verliefd worden, maakt mijn kansen dat ik een jongen tegen kom wel kleiner. Maar ik werd het wel zat, na een paar honderd jaar. Misschien zou ik wel weet bij ze gaan aansluiten. En natuurlijk weer Zoë zien, een vriendin van mij. Ze sloot zich aan bij de Hunters van Artemis na dat ze verstoten werd. Ze vind het maar vervelend dat de taal iedere keer veranderd, ik groei mee met het engels.
Ik liep naar het Blauwe team.
Ik ging naast een Annabeth staan. ‘Heey,’zei ik.
‘Heey.’zei ze terug.
‘Ik ben Malcom.’zei een jongen naast mij.
‘Aira, maar dat heb je net al gehoord.’