~04~

We liepen de heuvel (Halfblood Hill) op, ik op mijn hakken, wat perfect lukte. Ik keek naar de boom van Thalia, de boom waarin Thalia zat. Ze had haarleven gegeven voor Grover, Annabeth en Luke, de laatste twee waren net als familie voor haar. Ik wilde niet weten hoe Thalia zich voelde, nu Luke van plan is om de goden omver te gooien. Maar die arme Grover, als hij nog maar een fout maakt, ik weet dan niet of hij dan nog een kans krijgt. Percy moest hem ook al dragen naar Camp Half-Blood. Ik keek naar Camp Half-blood. The Big House, die nu wit was. De aardbeivelden, de huizen, Met het huis voor de kinderen van Zeus in het midden, het huis van Hera en Artemis zijn leeg. Soms verblijven de Hunters van Artemis daar, maar zelf heeft ze geen kinderen. Ze is zo goed als maagd als ik en Athena dat zijn. Niet te geloven dat haar kinderen meer een cadeau zijn, ze zijn niet echt letterlijk geboren, maar meer kinderen van de hersenen. De huizen van Hera en Artemis zijn meer een eerbetoon. Het huis voor de kinderen van Poseidon moest eigenlijk ook leeg zijn, maarja. Ik keek verder, het meer, het kampvuur, het bos, de trainingsvelden.
Annabeth liep al naar beneden. Ik volgde haar, ik kon net zo goed gebruik maken van mijn lucht gave. Ik kon verdwijnen in een soort wervelwindje en ergens anders weer verschijnen.
Toen we eenmaal weer beneden waren kwam Chiron al aanlopen in zijn centaur vorm.
Ik gaf hem een grote knuffel. ‘Het is goed om je weer te zien Aira,’zei hij met een grote warme glimlach.
‘Het zelfde, Chiron.’
‘En hou je het een beetje vol in Olympus?’vroeg hij terwijl hij doorliep.
‘Ja, het zelfde als altijd, ik verveel me ter pletter. Maar ik kan nu wel tien pijlen afvuren met mijn boog zonder handen.’zei ik met een glimlach.
Hij glimlachte warm terug. ‘Annabeth, ga maar alvast beginnen voor Capture the Flag.’ Ze knikte.
‘Ik zie je snel wel weer Aira.’zei ze en rende er van door.
‘Je bent niet veel veranderd.’zei hij terwijl hij naar mij keek.
‘Dacht je dat ik oud en gerimpeld zou worden?’vroeg ik lachend.
‘Nee, maar je heb nog steeds de zelfde uitstraling in je ogen.’
Ik glimlachte. ‘Jij ziet er ook nog precies hetzelfde uit als altijd Chiron,’