~03~

‘Ja, heel lang geleden, ik kwam langs om Chiron te bezoeken, volgens mij was het voor de tweede Wereld Oorlog.’ Voor de afspraak tussen Hades, Poseidon en Zeus om geen kinderen mee te krijgen. Oeps, tot nu toe zijn Zeus en Poseidon de enige die zich niet aan de afspraak hebben gehouden. Maar het kwam ook door de profetie. Oke, Luke had de bolt gestolen in opdracht van Kronos, maar als het hem lukt om Kronos weer te laten herrijzen. Dan is een held nodig om hem te stoppen. Maar dan is er natuurlijk altijd de vraag van, maar als Percy of Thalia nooit geboren was was het wel zo ver gekomen? Ze wilde hem bijna doden, maar als ze hem doden, dan kan hij ook niet Olympus redden. Maar laat maar, dat is niet aan mij op het te beslissen.
‘Je kent hem al heel lang,’
Ik keek haar aan, ‘Chiron?’ ze knikte. ‘Hij heeft me opgevoed en getraind.’
‘Vind je het niet jammer dat je nooit echt een heldin hebt kunnen zijn?’
Ik fronste mijn voorhoofd en zuchtte diep. ‘Ja, eigenlijk wel, het is wel saai een leven zonder avontuur, zonder liefde en de helden zien rijzen en vallen maar ze nooit echt kunnen zien.’
Voor de rest van de tijd hadden we niet echt meer gepraat. Ik was zo nerveus, je wilt het niet weten, op mijn leeftijd nerveus zijn. Ik mocht misschien wel onsterfelijk zijn en wel heel oud zijn. Ik voelde me nog steeds 17.
We kwamen al steeds meer in de buurt.
‘Doen je voeten niet pijn met die schoenen?’vroeg ze opeens. Ik keek naar mijn schoenen.
‘Eh, nee niet echt, ik ben het al helemaal gewend.’ Ze keek mij verbaasd aan, mijn schudde haar hoofd. Ik kon al gokken, iemand die zich moet verdedigen tegen monster, kan dat toch niet met hakken? Ze lijkt wel een dochter van Aphrodite. Wacht maar af, ik ga haar laten zien wat ik kan doen op hakken.