Inleiding

Theresa bleef brieven schrijven naar Jasper, ook al waren de antwoorden verdwaald tijdens de oorlog. Ze had geen idee waar hij nu was, of hij mens was, of hij vampier was ... Ergens wist ze wel dat het stom was, maar ze wilde weten waar Jasper was.

Theresa dook weg voor de newborn die op haar af vloog, ze was snel en lenig, daarom hadden ze haar aangesteld om de newborns van dit leger op te leren. Ze pakte de arm van de newborn beet.
Hij gromde laag, ze negeerde de grom en rukte zijn arm af.
"Let op je rug," gromde ze, "en keer je vijand nooit de rug toe.” Ze drukte de newborn neer en liet een lage grom horen

Theresa liep langs de groepjes newborns die trainden en gaf instructies.
"Goed, laten we eens kijken wat jullie ervan af brengen", zei ze na een tijd.

Theresa had alles kunnen verwachten, maar niet om tegenover Jasper te komen staan. Ze had hem nooit als vijand gezien en nu moest ze noodgedwongen... Ze stond tegenover Jasper gehurkt... Hij herkende haar nauwelijks, enkel vaag misschien. Telkens blokkeerde ze zijn aanval
"Jasper, kijk me aan, ik ben het Theresa", zei ze half grommend, terwijl ze met alle kracht die ze had haar handen tegen zijn borst drukte zodat hij haar niet zou pletten of wurgen, of wat hij ook plande.
"Jasper … Nee, Jasper!", gilde ze toen hij haar vloerde.