31-Highway to Hell!

Dionysus, onze persoonlijke wijnkelder, stond in de deuropening, dit keer met twee flessen wijn in zijn handen. 'Oeh!' riep hij, 'Twee jongens en een meisje? Foei foei, Aphrodite! Hoe durf je?!' Hij maakte een vage beweging en viel recht op zijn gezicht. Klungelig krabbelde hij weer overeind en wees op mij. 'Stuur mevrouw daar maar weg en vertrek als de bliksem naar de onderwereld om Hades en Persephone op de hoogte te brengen.'
Gill glipte langs Dionysus de kamer uit en ook hij verdween. 'Maar...' bracht ik verbaasd uit, 'Hoe moet ik daar komen?' Nicolas knikte naar mijn schoenen. 'Gebruik die.' Logisch. 'Natuurlijk,' zei ik een beetje gekwetst, 'dat wist ik wel!'
Ik liep, onder zacht gegniffel van Nic, naar de schoenenkast en greep een van de velen. Ik deed de sneakers aan en om wat met me te dollen, zette Nicolas 'Highway to Hell' van AC/DC op. Ik dacht: "Heey, schoentjes van me, doe maar een portie onderwereld!" en onmiddelijk vloog ik ervandoor, over oceanen en ik dacht zelfs een glimp New York te zien. Dan werd ik in een sneltempo in een oceaan gesleurd. Zelfs door de bodem van de oceaan. Hoe kom je nu in godsnaam door de bodem van de oceaan?!