Demia Penico

in mijn eentje liep ik naar de les van Gladianus Smalhart.
ik had geen zin in de oneindige liefdesverklaringen van alle meisjes.
En we hadden les met Ravenklauw dus kende ik verder niemand.
ik zuchtte diep, nog steeds bleef ik me afvragen wat ik heb gedaan om hier terecht te komen.
gesis. alleen gesis, spinnen kropen overal. ik begin nu vast helemaal paranoïde te worden.
ik sloot mijn ogen en telde tot tien, toen ik ze weer opende waren de spinnen weg. zie je wel, mijn verbinding. maar het is wel raar.
ik keek op mijn horloge en zag dat ik moest rennen.
ik moest nog 5 trappen op en ik had nog 4 minuten.
ik begon op de trappen te rennen, hopend dat ik niet onderuit zou gaan.
anders zou ik dood zijn. in tegenstelling tot in die spelletjes.
tks, spelletjes als dat vond ik wel leuk, maar ze hebben ze ook zo gemaakt dat je niets anders kan doen dan vallen, en levens kwijtraken.
ik was nu op de juiste verdieping en hoorde iemand lopen die erg aan het mopperen was. Shit, Vilders! snel ging ik tegen de muur staan, hopend dat hij me gewoon voorbij zou lopen. ik was gisteravond nog niet vergeten. echt, als ik niet wist dat hij iedereen haatte, zou ik zeggen dat hij op het punt stond om me levend te villen.
ik slikte nogmaals bij die gedachte.
gelukkig liep hij me deze keer gewoon voorbij, maar niet zonder me aan te kijken met argus ogen.
hier zo klopt het nog ook, Argus Vilder met zijn argus ogen.
toen besefte dat ik zo te laat zou komen, en Smalhart me niet als een leuke leerling zag.
snel liep ik door en sloop ik het lokaal in.
de les was net begonnen, te laat.
"Mevrouw Torn, goed dat u mijn les toch nog komt volgen."
zo veel voor het sluipen en de onopmerkbaarheid.
"sorry dat ik laar ben, ik kwam Vilders tegen."
zei ik erg beleefd terwijl ik kots neigingen onderdrukte.
snel liep ik naar een plaatsje toe, de enige vrije. ik kwam te zitten naast een Ravenklauwer, ze had zwart haar en leuk een Aziatische afkomst te hebben. eigenlijk kon ze me niks schelen.
"nu u toch de aandacht hebt, kunt u mij vertellen welke vloeken er zijn om iemand te verlammen of te verstenen."
ik noemde ze allemaal in een rijtje op.
patrificus totalus.
paralitus.
Imphedimenta. maar deze is eigenlijk een remspreuk.
Duro. deze versteend.
verder nog iets Smalhart?"vroeg ik schijnheilig.
waarschijnlijk had hij me vervloekt als ik niet in de klas had gezeten.
"goed zo, en het is genoeg." je zag dat hij zich echt moest beheersen.
het meisje naast me keek me boze blik, blijkbaar vond ze dit niet zo vermakelijk als mij.
ik richtte mijn aamnacht weer op Smalhart, maar de hele les keek ze me zo bekijken ze gaf me dodelijke blikken .maar nu merkte dat er meer waren die zo naar me keken.
allemaal keken ze alsof ik hun idool belachelijk had gemaakt, wat ik eigenlijk ook had gedaan.
Snel stond ik op en pakte ik mijn tas.
vele blikken die mij volgden.
"waar denkt u heen te gaan, mevrouw Torn." zijn stem klonk nu dodelijk maar niet alsof mij dat zou stoppen om weg te gaan.
"Ik ga naar de Bieb, ik weet dat ik niet gewenst ben, vooral door uw aanbidders." zei ik spottend. ik mag hem niet, veel te vol van zichzelf.
daarna liep ik het lokaal uit voordat hij kon antwoorden.
toen ik op de gang stond hoorde ik hem nog gillen.
"de eerste leraar is gek geworden, en dat door mij, niet dat dat erg is, ben ik van hem af." prevelde ik tegen mezelf.
"Waarom praat jij tegen jezelf, ben je gestoord of zo."
ik keek geïrriteerd op, niemand heeft me ooit zo durven aan te spreken, nog nooit.
"Wie ben jij om dat te zeggen, ben jij dan niet juist de gek?" zei ik rustig.
ze gaapte me aan. nu pas viel me op hoe ze eruit zag.
ze had zwart haar met blauwe plukken, ze droeg niet als de meeste haar uniform maar een blauw truitje.
naar haar kleuren leuk ze me iemand uit Ravenklauw.
"mijn naam is afschuwelijk, dus jij krijgt die echt niet te horen."
ik zette mijn trots en woede opzij.
"Mijn naar is Sarah Torn, is het dan beter, en ben jij een Ravenklauwer?"
"Hoe weet jij dat ik een Ravenklauwer ben?
"Je kleuren, ben jij dom of ligt dat aan mij."
"Hé, je gaat toch niet zomaar iemand beledigen!"
ik gaf een glimlach. "dat is de echte jij, is het niet."
nu was het haar beurt om pissig te zijn.
"rot toch op." hoorde ik haar prevelen.
"Ik wil graag vrienden zijn, je lijkt me eigenlijk best aardig."
nu hing haar mond open, op die reactie kon ik niet anders dan lachen.
"Niemand lacht mij, Demia Penico, zomaar uit."
"dus dat is je naam, dank je demia." blijkbaar vond ze mijn trucjes niet zo leuk.
"Sorry dat ik het zo deed, maar ik kon het niet laten."
"Geeft niet, maar waag het iemand te zeggen, dan ben je zo dood."
"Dat ben ik al, ik heb Smalhart, een soort van, beledigd."
"Je hebt wat!!" gilde ze keihard in mijn oor en begon hard te lachen."
ik zuchtte en keek weer op.
"Je vind hem dus ook niet zo aardig?"
"Nee hoezo?" "in de klas werd ik bijna vermoord dus ben ik snel weg gegaan.
"Hey, Sarah, welke afdeling zit jij?"
"Schrik niet, Ik zit in Zwadderig." blijkbaar had ze dit niet verwacht.
"Jij en een zwadderaar, laat me niet lachen."
"het is geen grap, jammer genoeg. maar ik wil graag vrienden zijn, Demia."
"is goed, waarom zou ik er iets om geven, alleen Zwadderaars en Griffoendors geven er iets om. maar blijkbaar niet alle Zwadderaars.
gearmd liepen we weg, hierna bleek dat we beiden een uur vrij hadden dus liepen we naar de tuin.