Chapter 36: Sophie Halliway

Gwen pov

Het is nacht en ik en Seppe sluipen naar het huis om onze spullen te pakken en Vanessa, Jay en Jonas te halen. We doen dit stil omdat ik, en Simon trouwens ook, mijn moeder niet voor 100 procent vertrouw. "Heb je je broer gevonden?" vraagt Vanessa fluisterend als ze me ziet. "Ja, hij heeft alleen een paar ernstige verwondingen,maar om wat hij is helen die redelijk snel." Vaneesa kijkt me vragend aan "Bedoel je dat hij ook een shape-shifter is?" Ik schut mijn hoofd en begin alles zacht uit te leggen. Jay en Jonas luisteren ook mee zodat ik het maar een keer moet zeggen.

Aangezien ik geen sleutel heb ben ik langs de klimop naar het open raam van de logeerkamer geklomen en nu moesten we dus ook terug naar beneden. "Ik ga wel eerst en dan vang ik je op." zegt Jay geruststellend tegen Vanessa als die een blik naar beneden geworpen heeft en met angstige ogen naar ons kijkt. Seppe zet zijn handen op de vensterbank en laat zich naar beneden vallen. Ik en Vanessa slaaken een gilletje en lopen naar de vansterbank om naar buiten te kijken. Normaal zou je verwachte dat je Seppe languit op de grond zou liggen. Maar in plaats daarvan staat hij recht op zijn benen te zwaaien terwijl hij breed grijnst. "Als hij dat nog eens doet breek ik zijn benen." zeg ik tandenknarsent en Jonas grinnikt. Jay bungelt met zijn benen in de lucht en pakt de klimop vast. "Ik zie je beneden." zegt hij en Jonas maakt er meteen een wedstrijd van. "Wie het eerst beneden is vangt Gwen op." Jay vertrekt rustig en van beneden horen we Seppe roepen: "Ik was het eerst beneden." Ik grinnik en kijk Vanessa aan. "Nu is het jou beurt." Vanessa kijkt even naar beneden, waar Jay met zijn armen wijd open staat, en knikt zachtjes. Ze gaat op de vensterbank zitten en ik geef haar een klein duwtje zodat ze in Jays armen beland. "Gwen, doe dat nog een keer en ik zorg er voor dat je nooit meer kan duwen." gilt ze kwaad en ik slaag men ogen ten hemel.

Wat later zitten we met z'n allen in Seppe's auto op weg naar La Push. "We gaan langs Emily en Sam, dan kun je wat rusten." zeg ik met een blik op Simon, wiens gezicht vertrokken is van de pijn. Als we bij Sam's huisje aankomen kunnen we de spanning ruiken. "Wat is er aan de hand?" vraagt Embry die het eerst naar het huis loopt. Seppe steekt hem voorbij en versperd hem de weg. "Ik herken die geur van ergens, maar het kan niet." mompeld Seppe en als hij de deur opent blijft hij verbaasd staan. Emily zit angstig op de bank en Sam is aan een stoel vastgebonden. In het midden staat een meisje met blonde haren en felrode ogen. Als ze Seppe ziet verschijnt er een verbaasde uitdrukking op haar gezicht. "Seppe?" "Sophie." Seppe knippert even met zijn ogen. Sophie Halliway was gedood door de Volturi!!!