Why me? And what am I suppose to do with you? 8

'Nu snap ik jou niet. Betekent het dan dat je niet zichtbaar bent, maar wel hier ergens rond loopt?' Wanneer ik iets niet klaar kon krijgen en me iets echt afvroeg ging ik met lokken haar spelen. Jesse grinnikt en staart naar de horizon waar de zon al een stuk is gezakt. 'Soms. Maar mensen zoals jij zouden mij de meeste tijd moeten zien, tenzij ik ergens anders ben.' 'Zoals waar?' 'Ik loop vaak zat in de tuin rond.' 'O.' Is alles wat ik uitbreng. Ik sla mijn armen om mijn opgetrokken knieën heen en negeer het idee dat Jesse me nu wel goed zou kunnen bekijken. Ach wat, het was mijn bikini en van hem zou ik zeker wel kunnen verwachten dat hij mij in de badkamer gaat bespieden. Zo niet, houd je klep anders breng je hem op ideeën. Langzaam zakt de onderkant van de zon de zee in en ik zucht met een glimlach. Hoe vaak hebben Stella en ik wel niet naar films gekeken met zonsondergang momenten? Hoe vaak hebben we er wel niet van gedroomd om het met de perfecte lover mee te maken op het strand? Vaak genoeg was Stella in mijn appartement en dan bleven we net zolang aan het raam staan totdat we de zon niet meer zagen. Maar films, dromen en het appartement was toch echt heel wat anders dan dit. De zee ligt hier zo dicht bij en dit is de eerste perfecte ondergang die ik meemaak. Perfect omdat de lucht allerlei prachtige kleuren aanneemt die zich lijken te mengen naar een perzik kleur, perfect omdat er toch wel een lekker ding naast me zit die mij al flink op de kast heeft weten te jagen..En perfect om de vakantie net pas is begonnen en mijn leven helemaal anders zal worden, op de geesten na dan. Hopelijk is Jesse voorlopig de enige geest waar ik mee te maken krijg. 'Heb je dit nog nooit eerder mee gemaakt?' Ik hoor de verbazing in zijn stem. Nee hè, zeg nou niet dat deze geest gedachten kan lezen. 'W-wat? Hè, zit je mijn gedachten te lezen?' Jesse lacht alsof ik zojuist een van de beste grappen heb gemaakt. 'Nee, maar je zucht zo diep en je keek erg dromerig.' Zegt hij kalm en trekt zijn benen op waar hij losjes zijn armen op laat hangen. 'Ik moest denken aan vroeger, hoe va-..' Dat hoefde hij helemaal niet te weten.. 'Hoe vaak wat? Je kunt het me gerust zeggen, aan wie moet ik het door vertellen?' Zegt hij en glimlacht. Daar had hij gelijk in, hij was de enige geest in dit huis, als er meerdere waren geweest zouden ze meteen hierheen gekomen zijn zodra ze wisten dat ik contact had met Jesse. Daarbij komt ook nog dat ik geen enkele geest rondom heb gezien. 'Ik moest denken aan vroeger, hoe vaak Stella en ik hier wel niet van gedroomd hebben.' Verzucht ik en duw mijn haren een beetje omhoog in de hoop er nog wat volume aan te geven. 'Vriendin van je?' Ik knik en voel mijn ooghoeken waterig worden. Niet huilen zwakkeling. De zon is eindelijk onder gedoken en ik knip mijn vingers waardoor de lampen aan gaan. 'Ik zou je graag willen vragen om weg te gaan, Jesse.' Fluister ik en trek langzaam het raam dicht. Zijn ogen nemen mij rustig op en vraagt waarom. 'Omdat ik je het lief vraag? Ik ben moe en wil graag slapen zonder bekeken te worden.' Mompel ik en kijk diep terug in zijn ogen. Hij glimlacht weer, god ik begon hem echt leuk te vinden. 'Omdat je het lief vraagt.' Zegt hij grinnikend en sta al snel naast me met zijn hand uitgestoken. Vragend kijk ik hem aan. Zuchtend pakt hij mijn hand vast en leidt me naar mijn bed en houdt de dekens voor mij open. 'Ik moet me nog omkleden, hansworst.' Grijns ik naar hem en kijk naar hem. Zeker weten dat hij ruim twee meter is, en dat was voor in zijn tijd naar mijn mening abnormaal.