~ OO3.

Alaric
We zaten met alle leerkrachten en de directeur van de Mystic Falls High School rond de tafel voor mijn verwelkoming op de school. ‘We hebben onverwacht afscheid van Mr. Tanner moeten nemen. Maar we zullen zijn taken aan jou toevertrouwen.’ Al de leerkrachten kijken me aan en klappen. ‘Zou ik wat mogen vragen?’ de directeur knikt. ‘Natuurlijk.’ ‘Hoe is Mr. Tanner gestorven?’ er viel een lange stilte in de zaal. Het leek alsof niemand een antwoord durfde te geven. ‘Hij is vermoord door een dier.’ Onmiddellijk wist ik dat een dier dit niet veroorzaakt had. Ik wist wel beter. Wat voor dier zou nu een moord plegen op een mens? Het was eerder iets onmenselijks, iets dat door mensen verteld werd eeuw na eeuw, een mythe. Vampiers. Ik was waarschijnlijk de enige hier in Mystic Falls die over hun bestaan afwist. Hoe het komt dat ik er zoveel van afweet? Wel, mijn vrouw was gefascineerd door vampieren. Ze was meer bezig met dat soort dingen dan met mij. Zij wist alles over hun. Ik geloofde haar nooit. Ik zei dat het maar een verhaal was dat mensen zelf verzonnen hadden. Om te bewijzen dat zij gelijk had,wou ze vampiers opzoeken om te bewijzen dat ze echt bestonden. Tot ze op een nacht verdween en ik haar nooit meer terug gezien heb. Ik weet dat zij iets met Isobel’s verdwijning te maken hebben. Ik weet dat ze bestaan en daar twijfel ik niet aan. Ik heb research gedaan over het kleine, mysterieuze en onschuldige stadje Mystic Falls. Ooit in 1800 hebben hier vampiers geleefd. Uiteindelijk zijn de mensen erachter gekomen en hebben ze hun in een kerk levend verbrand. Maar ik weet dat het verhaal niet helemaal klopt. Ik weet dat er nu nog steeds vampieren rondlopen. Dat is mijn doel en daarom ben ik naar Mystic Falls gekomen. Ze zullen boeten voor wat ze mijn vrouw hebben aangedaan. Allemaal. Een voor een. Ik weet dat ze niet dood is omdat ze haar lichaam nooit gevonden hebben. Alicia weet hier niets over en ik wil het ook zo houden. De leerkrachten waren zo druk dooreen aan het praten, dat ze mij amper aandacht gaven. Alles was toch al geregeld, dus ik kon evengoed naar huis gaan. Ik neem mijn jas en verlaat het gebouw. Al snel kom ik thuis aan en loop naar binnen. Alicia zat aandachtig naar het nieuws te kijken. ‘Er zijn weer leeggezogen lichamen gevonden aan het oude kerkhof van Mystic Falls. We weten niet wie of wat dit heeft kunnen veroorzaken…’ mijn aandacht werd getrokken door wat er op het nieuws verteld werd. ‘De politie is deze onopgeloste zaak nog aan het onderzoeken.’ Er waren schokkende beelden te zien op het nieuws. ‘Wat voor dier doet nu zo iets?’ Alicia kijkt me vragend aan. ‘Weet ik niet, liefje.’ Ik zucht diep en laat me dan in de zetel vallen.

Alicia

‘En? Waarom moest je nou zo dringend weg?’ vraag ik maar om van onderwerp te veranderen. ‘Ik moest naar een bespreking met al de leerkrachten van de school. En ik mag maandag al beginnen.’ Ik knik goedkeurend. Dat betekende dat ik maandag ook naar school moest. Verveeld staar ik voor me uit. Ik had nog geen tijd gehad om onze nieuwe buurt te bekijken. Dus besloot ik het nu te doen. Mijn gedachten sprongen onmiddellijk weer over naar de schokkende beelden op tv. Maar toch hield het me niet tegen om gewoon even de buurt rond te gaan. Ik stond op en liep naar de voordeur. ‘Waar ga je?’ ‘Gewoon even de buurt rond.’ ‘Neen, Alicia. Het is te gevaarlijk.’ Ik rol met mijn ogen. ‘Pap, het is maar de buurt.’ ‘Neen Alicia.’ ‘Als je zo praat dan kan ik evengoed nooit meer naar buiten.’ Papa zucht diep. ‘Oke dan.’ Bedacht hij zich. ‘Maar wees voorzichtig.’ Ik knik en loop naar buiten. Wat me wel opviel was dat er veel groen was in Mystic Falls. Ik liep door tot ik een bar zag. “The Mystic Grill.” Ik was eigenlijk best nieuwsgierig en liep de bar binnen. Het opvallende was dat er veel jongeren van mijn leeftijd waren. Ik ging aan de bar zitten en bestelde een cola. Mijn gsm begon opeens te trillen en ik neem hem uit mijn zak. Een sms’je van papa: Alicia, we hebben bezoek, kom je naar huis? En waar ben je? ik rol met mijn ogen en begin een berichtje terug te typen: ben in een bar. Ik kom zo. In een teug drink ik mijn cola leeg en wil opstaan. ‘Alicia toch?’ verbaasd kijk naar de jongen naast me. Hij had donker haar en ik schatte zijn leeftijd rond de 20 of ouder. ‘Hoe weet je hoe ik heet?’ ‘Het staat op de achterkant van je gsm geplakt.´ Lachend knik ik. Grijnzend keek hij me aan. ‘Ik ben Damon. Damon Salvatore.’ Zijn stem klonk meer speels dan vriendelijk. ‘Kan ik je nog wat te drinken aanbieden?’ vroeg hij. ‘Sorry, ik moet naar huis. Je kent dat wel, ouders.’ Zonder nog naar hem om te kijken, loop ik verder. ‘Ik zie je snel weer, Alicia.’ Hoorde ik hem nog net zeggen.