Why me? And what am I suppose to do with you? 4

'Hoe bedoel je, ik snap niet wat je bedoelt?' Snauw ik naar hem en veeg wild een aantal haren uit mijn gezicht. 'Je bent dood. Je hoort hier niet thuis. Doe wat je moet doen, feestvieren in de hemel of branden in de hel of weet ik wat, maar blijf hier niet een beetje..eh, rond hangen.' Hij legt zijn armen onder zijn hoofd en staart naar het plafond. 'En wat nou als ik dat juist het liefste doe?' Ik had het idee dat hij mij voor de gek aan het houden was en daar hield ik absoluut niet van. 'Oke, je doet maar wat je wilt, maar je doet dat niet hier, gesnopen amigo?' Hij kijkt mij aan en glimlacht terwijl hij op zijn zij draait. 'Jesse.' 'Wat?' Hij gaat op de bed rand zitten en leunt voorover terwijl hij zijn onderarmen op zijn knieën laat steunen. 'Je zei amigo tegen me. Ik dacht dat je misschien wel wil weten hoe ik heet. Mijn naam is Jesse.' Ik knik. 'Juist..Nou Jesse, je kunt niet hier blijven.' 'En jij?' Zijn glimlach maakte hem nog mooier. Het soort gezicht dat waarschijnlijk op alle scholen meteen als koning tot schoolbal werd genoemd. Het gezicht dat Stella uit een tijdschrift zou knippen en ergens op zou plakken waar nog plaats was. Ik miste Stella, mijn beste vriendin. Het was trouwens niet dat Jesse knap was. Helemaal niet. Nee, hij zag er eerder gevaarlijk uit. Knap gevaarlijk en dat trok mij wel. 'Wat is er met mij?' Siste ik. Ik had het onderhand warm gekregen, al droeg ik niet veel. Mijn ogen vallen op de ramen die dicht waren. Zuchtend sta ik op en zet ze open. 'Ik wil weten hoe jij heet.' 'Zeg me gewoon wat je wilt en maak dan dat je weg komt.' Nog altijd glimlachend praat hij door. 'Die mensen noemden je Allistor.' Zijn ogen fonkelden. 'Het is CeeCee, Allistor is mijn tweede naam.' Breng ik meteen ertegenin. Jesse staat op en kijkt rond. 'Dus dit is nu jou kamer?' Ik knik en wijs naar hem. 'Dus jij moet hier nu weg.'