3. Toilet Secret

Snel propte ik mijn haar nog op een slordig staartje zodat het mooi op zijn plek zou blijven. Ik viel op mijn knieën voor de glanzende witte wc. Even bekeek ik twijfelachtig de propere wc-bril maar zette me dan klaar. Nog snel wierp ik een paar blaadjes wc-papier in de pot. Mijn ene arm spande ik zo strak mogelijk om mijn buik, die onder druk kwam te staan. Mijn 2 vingers gleden in mijn mond en ik voelde de misselijkheid al opkomen. Ik wreef over het lelletje achteraan in mijn keel, ik porde er tegen ik deed alles om het zo erg mogelijk te irriteren. Een aantal keren spande mijn buik zich op maar kwam er niets naar boven. Kokhalzend hing ik boven de pot. Maar toen voelde ik het, de warme zure brokken voedsel die over mijn fijne vingers gleden en met een mooie hoeveelheid de pot in kletsten. Gelukkig dempte het wc-papier het geluid wat. Even ademde ik diep in en uit. Weer gleden mijn vingers in mijn keel en ik voelde na nog een minuutje weer het eten opkomen. Slim als ik was had ik mijn mond wijd genoeg kunnen openen dat mijn knokels niet tegen mijn tanden kwamen, zodat daat geen wondes of tand afdrukken zouden ontstaan. Na nog vier keer hebben gebraakt zag ik dat wat ik wou zien. Wat onduidelijk zag ik tussen de ranzige drets een paar rode appelschilletjes. Nog een laatste keer stopte ik mijn vinger in mijn keel en inderdaad, er kwamen maar een paar restjes uit, nog wat schillen en voor de rest veel slijm.
Nu was ik tevreden. Ik pakte de wc-rol en veegde mijn hand wat af, het spuugsel droop er immers vanaf. Ik pakte met mijn propere hand een prop en veegde het slijm en snot dat nog in slierten uit mijn mond hing af. Dit was definitief niet mijn meest fijne staat. Maar ergens was ik trots, trots dat ik weer heb kunnen genieten van eten zonder bij te komen. Dat ik weer heerlijk alles kon wegvreten zonder een extra gram vet. Vermoeid stond ik op. Lichamelijk was ik kapot. Ik was helemaal uitgeput en opgebruikt, geen energie meer om iets te doen. Maar ik dwong mezelf weer recht en slenterde naar de lavabo waar ik mijn gezicht spoelde en mijn handen grondig met zeep waste. De klok aan de wand vertelde me dat het 22.05u was. Dus moest ik hier blijven tot 22.15u zodat ik mijn tanden kon poetsen. Ik spoelde mijn mond goed en met mondspoeling probeerde ik al het maagzuur uit mijn mond te halen. Ik mogt het immers niet in mijn tanden poetsen. Na de tien dodelijke minuten te hebben overleefd poetste ik mijn tanden. Met mijn laatste krachten waarvan ik geen idee had uit wat ik ze haalde sleurde ik mezelf naar het bed waarop ik me zo zacht mogelijk neer legde. Tom merkte niets en ik sloot mijn ogen waarna ik direct wegvloog van de harde realiteit.
Of was het allemaal slechts een ziekelijke nachtmerrie?

x