102. Gee Gee Gee

Nadat jullie Masons nieuwe clip hadden bekeken keek je even gauw op de neonkleurige klok: misschien moest je maar eens terug naar het hotel! Aan de andere kant had je daar helemaal geen zin in. Je bleef liever in dit prachtige penthouse, met Taylor. Enige nadeel was dat Mason er ook nog bij was en dat Félicia ook nog in het hotel was, nu waarschijnlijk alleen. "Weetje," sprak je je gedachten hardop uit, "morgen mag ik uit de rolstoel!" Je lachte blij. Taylor en Mason keken je ook lachend aan, maar Taylors mondhoeken zakten opeens naar beneden. "Wacht. Hoe laat ook alweer?" Je dacht even terug aan het telefoongesprek met Jessica van het Tempora Hospital. "Elf uur, als ik me niet vergis. Dan kan ik dus niet uitslapen, pech dan." Taylor keek een beetje moeilijk. "Uh, dan gaan we ook repeteren." Je fronste je wenkbrauwen en telde de dagen terug op je vingers. De dagen leken zoveel langer te duren dan normaal. "Gisteren was de meeting, vandaag... Oh shit! Overmorgen zei Géandro! Paniek, paniek!" Gilde je. "Rustig, joh!" Zei Taylor lachend. "Je hoeft niet zo te overdrijven. Hij zou het heus wel begrijpen als je niet komt. Ik leg het hem wel uit." Je sloeg je handen voor je gezicht. "Dat denk ik nou juist niet. Ik denk dat Géandro het me helemaal niet vergeeft. Daar vind ik hem we een persoon voor." Mason kuchte even en zei bedenkelijk: "Over welke Géandro hebben we het hier?" Je zuchtte eens diep. "Géandro 'Gee' Jamesson." Bij dat 'Gee' maakte je met je handen een aanhalingsteken gebaar. Mason keek een beetje beduusd. "Gee? Ik ken hem heel goed." Taylor rolde met zijn ogen. "Ben je een aanhanger, dat je hem Gee noemt? Ik vind hem afschuwelijk." Mason schudde gauw zijn hoofd. "Nee, nee, nee." Mompelde hij. "Ik ook, net zoals iedereen. Behalve zijn lievelingetjes en zo." Hij staarde even voor zich uit, maar herstelde zich gauw. "Taylor, je weet dat ik musical gedaan heb?" Taylor knikte en jij moest maar van hen aannemen dat het waar was. "Oké, Géandro heeft ons ook eens begeleid. Het resultaat dat je krijgt is verbluffend, maar jémig, wat een vervelende man is dat zeg!" Je knikte hevig. "Volkomen mee eens. Alleen bij de eerste repetitie al." Mason glimlachte scheef. "Ja dat geloof ik graag. Maar wat ik dus wilde zeggen, sorry ik wil je geen angst aanjagen, hij zal je dat inderdaad niet vergeven. Ik ben één keer niet gekomen, één keer!" Dat boezemde je enige angst in. "En wat gebeurde er toen?" Je hing aan zijn lippen, maar niet met genoegen. Mason zuchtte. "Hij heeft de hele tijd niet meer met me gepraat. Godzijdank heeft hij me er niet uitgekickt, maar op die manier leek het wel bijna hetzelfde." Je mond viel open. "Nee toch! Dat kan hij toch niet doen, ik speel..." De hoofdrol, wilde je zeggen. Maar je besefte al gauw dat dat toch niet permanent hoefde te zijn. Jij was maar een beginnertje en Deveney stond te popelen jouw plaats in te nemen. Of ze nou kon zingen of niet, zij had alles: ze was knap, ze had een grote mond én het belangrijkste: acteerervaring. Zwijgend keek je naar je handen, die opeens iets heel interessants kregen. "Je gaat gewoon naar het ziekenhuis morgen, ik zorg ervoor dat Géandro je geen kwaad doet, ik beloof het." Zei Taylor beschermend. Mason legde zijn hand even op jouw hand. "Desnoods ga ik nog mee helpen." Zei hij. "Misschien helpt dat, als ik hem ermee confronteer. Aangezien hij zoiets bij mij ook heeft gedaan." Je glimlachte. "Dank jullie wel! Echt lief." De klok viel weer in je blikveld en je zei snel: "Ik moet gaan! Anders zit Félicia zo lang op me te wachten!" Je keek naar Mason. "Oh, en ik was het nog vergeten te zeggen, maar ik vond je clip echt super! Ik ben fan." Je lachte en tikte Taylor op zijn schouder. "Kun je me brengen?" Taylor was al opgestaan. "Uiteraard."