Zorgen

~Bella~

'Dus eigenlijk komt het erop neer dat Tanya iets aan het doen is wat niemand mag weten.' legde Edward uit aan Carlisle. 'Maar waarom zou ze zoiets doen?' vroeg Carlisle 'Dat heeft ze in die tijd dat ik haar ken nog nooit gedaan.' 'We weten het ook niet, dit hebben we haar nog nooit zien doen' antwoorde Kate. 'Wat gaan we nu doen?' vroeg Emsé. 'Gaan we haar zoeken?' 'Laten we eerst wachten tot Garret, Em of Rose haar hebben gezien, dan weten we welke kant we op moeten.' antwoorde Edward. 'Dan pas kunnen we gaan zoeken, want anders gaan we op de verkeerde plekken zoeken' Het was al avond, we hadden de hele dag plannen lopen te bedenken. Ik hoorde aan Renesmee ademhaling dat ze in slaap gevallen was op Edward's kamer. Ik keek Edward aan. Aan zijn blik zag ik dat hij precies hetzelfde dacht als ik. 'Zullen we Renesmee naar bed brengen?' vroeg Edward. 'Ja, dat is goed' antwoorde ik. Edward rende naar boven en kwam terug met Renesmee in zijn armen. We wensten onze familie een goede nacht en liepen naar ons huisje. Toen we Renesmee in haar bedje hadden gelegd gingen we op de bank zitten. 'Ik ben benieuwd wat Tanya aan het doen is' zei Edward. 'In al die tijd dat ik Tanya ken, weet ik zeker dat ze dit niet voor haarzelf doet.''Maak je maar geen zorgen Edward, we gaan haar vinden.' zei ik. 'Dat weet ik ook wel Bella, maar dit is zo'n raar gedrag van haar' 'Edward, het komt wel goed' Ik gaf hem een troostende kus, Tanya was als een zus voor hem en ik wist dat hij erg bezorgd over haar was. Tanya had zich over haar liefde voor Edward gezet en daardoor hadden ze een betere band gekregen. Edward was de hele nacht stil, waarschijnlijk zat hij te denken over waar ze zou zijn of wat ze van plan was. De volgende ochtend kwam Renesmee naar onze kamer toe. 'Mam, gaan we nog even jagen?' vroeg ze. 'Tuurlijk lieverd als jij nog dorst heb, ga je ook mee Edward?' vroeg ik. 'Nee, gaan jullie maar samen ik moet nog even met Carlisle praten.' antwoorde Edward. 'Oke, ik zie je straks' Ik gaf hem een kus en rende met Renesmee het huis uit.
Toen Renesmee vol zat liepen we langzaam terug. Renesmee zat op mijn rug en plotseling legde ze haar hand op mijn wang. Wat is er met papa aan de hand mama? vroeg ze. 'Tante Tanya is weg en je vader maakt zich zorgen om haar' antwoorde ik. Waar is tante Tanya naartoe dan? vroeg ze. 'Dat weten we niet, maar ze komt wel terug hoor lieverd' Er liep een traan over haar wang en ik veegde hem weg. 'Maak je maar geen zorgen hoor, we gaan haar wel zoeken' Ik nam haar in mijn armen en knuffelde haar. Edward was niet de enige die een band had met Tanya, maar Renesmee ook. Ze gingen vaak samen jagen en Renesmee hield echt van Tanya. De tranen bleven maar stromen en ik probeerde haar te kalmeren maar het lukte niet. 'Niet huilen Nessie' Ze legde haar hand op mijn wang. Ik wil dat ze terug komt mama. zei ze. 'Ze komt ook terug, je kent haar toch lieverd' Dit leek haar te kalmeren want ze stopte met huilen. We liepen langs ons huisje terug naar het grote huis, de geur van de Denali clan was hier verspreid, ze hadden vannacht gejaagd. Plotseling hoorde ik een geluid in de bosje, ik herkende de geur. Ik draaide me om. 'Wat is er mama?' vroeg Nessie. Maar voor ik kon antwoorden zette ik haar op de grond en zag blondige krullen wegrennen. Ik rende erachterna en schreeuwde naar Renesmee 'Nessie waarschuw je vader dat Tanya hier is!' Ik zag haar omdraaien en ze rende weg. Ik rende zo hard als ik kon achter Tanya aan. 'Tanya wacht!' schreeuwde ik. Maar het was al te laat, ze was de Quileute grens over en ook al was Sam een vriend van ons, we mochten er niet over zonder zijn toestemming. 'Tanya! Nee' riep ik haar nog na. Toen kwam Edward aanrennen en zag mij op de grond zitten en kwam naast mij zitten. 'Waar is ze naartoe?' vroeg hij. 'De grens over ik was te laat....' antwoorde ik. 'Het maakt niet uit Bella, we vinden haar wel' Maar ik wist dat dat nog wel even zou duren.