34* Tired

POV Allison Black
Lachend kwamen we met zijn zevenen aan bij het huisje van Sam en Emily. Kim en Emily hadden ons waarschijnlijk al gehoord want ze kwamen naar buiten rennen en omhelsden me tegelijk. Het was lief bedoeld, maar ze knuffelden me te stevig op de verkeerde punten. 'Laat me los, laat me los, alsjeblieft,' smeekte ik met tranen in mijn ogen. Gelijk voelde ik geen armen meer om me heen, Sam en Jared hadden Kim en Emily snel bij me weggetrokken omdat de meiden te laat doorhadden dat ze me pijn deden. Toen Jacob me wilde komen helpen stak ik mijn handen naar voren als teken dat hij dat niet moest doen. Ik sloot mijn ogen en concentreerde me weer op mijn ademhaling tot de pijn weer weg begon te trekken. Nadat ik mijn ogen weer had geopend wurmde Kim zich los uit Jareds greep en kwam weer naar me toe. 'Gaat het?' vroeg ze terwijl ze haar hand op mijn arm legde. 'Ja, het gaat weer,' stelde ik haar gerust met een glimlach en ik omhelsde haar lichtjes. Ze sloot haar armen ook voorzichtig om me heen en nu deed het me geen pijn. Daarna liep ik naar Emily en ik omhelsde haar ook voorzichtig. 'Zullen we naar binnen gaan? Ik ben uitgeput van al dat lopen,' stelde ik voor. Paul grinnikte zachtjes. 'Slechte conditie, kleintje?' 'Zou jij ook hebben na drie weken alleen maar op bed en op de bank gelegen te hebben,' antwoordde ik hem serieus. Eenmaal binnen ging ik tussen Kim en Emily inzitten en ik leunde tegen ze aan. Ze vertelde me uitgebreid over de afgelopen weken. Dat ze wel op bezoek hadden willen komen maar dat ze van Sam en Jared niet mochten gaan, dat ze me hadden gemist en hoe vreselijk het was dat zij de enige meisjes waren tussen 7 jongens. 'Maar Leah dan?' 'Die ehm...' begon Kim. 'Dat is gewoon een chagerijn,' riep Paul vanaf de andere kant van de kamer en een paar jongens lachte. 'Jeetje Paul, wat ben jij irritant geworden in 3 weken,' riep ik geïrriteerd terug. Wat deed dat joch vervelend zeg, met z'n rare gemene opmerkingen, zo kende ik hem niet. Ik draaide me weer terug naar Kim en Emily en we praatten nog een beetje over kleine dingen. Ze complimenteerde me nog met m'n mooie kleding en ik legde uit dat ik die van Alice had gekregen. 'Alice?' vroeg Quil honend. 'Die bloedzuiger die de toekomst ziet?' 'Ja, die ja,' antwoordde ik licht geërgerd. Ik was niet blij met hoe hij haar noemde, ik was de laatste tijd gewend geraakt aan hun namen, bloedzuiger klonk zo gemeen terwijl ze juist super aardig waren. 'Je bent toch geen vampierfan geworden, hè?' vroeg Embry serieus. 'Nou, ze waren heel aardig voor me. Ze hielpen me met mijn verband en droegen me heen en weer als ik naar een andere kamer wilde. Ze hadden me ook gewoon in een kamer kunnen leggen en niet naar me omkijken maar dat deden ze niet,' verdedigde ik ze terwijl iedereen me walgend aankeek. Om de ongemakkelijke stilte te doorbreken begon Kim weer met me te praten over de merken van mijn kleding en zij en Emily begonnen te speculeren over de prijs van de outfit die ik nu aanhad. Aan de andere kant van de kamer hoorde ik Sam en Paul praten. 'Fijn, waarom moest ze ook alweer naar de vampiers? Zodat ze beste vriendjes met ze kon worden?' vroeg Paul sarcastisch. 'Omdat Dokter Cullen haar moest verzorgen,' antwoordde Sam hem. 'En omdat ik meer zorg nodig had dan jullie me hadden kunnen geven,' zei ik terwijl ik voor Paul ging staan. 'Waarom moest je dan ook zo nodig gewond raken,' zei Paul snerend. 'Alsof ik dat zo graag wilde!' riep ik boos uit en iedereen werd stil. 'Alsof ik had gepland om eerst door een vampier bedreigd en gepijnigd te worden en vervolgens per ongeluk door een weerwolf te worden aangevallen! Ja hoor, Paul! Ik wil graag 3 weken bij de Cullens zijn wegens een open hoofdwond, grote bloedende krassen in mijn nek, een arm uit de kom, 3 gekneusde ribben én een gebroken rib!' beeindigde ik mijn woede uitbarsting. Paul keek me even sprakeloos aan maar daarna boog hij zijn hoofd. 'Het spijt me Alli, dat had ik niet mogen zeggen,' verontschuldigde hij zich. 'Nee, inderdaad.' Maar ik vergaf het hem wel. Toen ging de telefoon. Jacob zat het dichste bij en pakte hem op. Hij praatte even met iemand en hing daarna weer op. 'Leah en Seth komen toch nog even langs,' deelde hij mede. Mijn hart sloeg even sneller. Ik kreeg Seth vandaag toch nog te zien!