Foto bij 1. The Show

Soms voel ik me alsof ik aan het vallen ben..
Over de rand geduwt, niet wetend door wie..
In het geheime duisternis waarin ik zelfs mezelf niet meer kan onderscheiden..

De lichten op het podium schoten aan. Miljoenen fans gilden en schreeuwden het uit van de stijgende opwinding. Een jongen in veel te wijde kleding liep het podium op en sloeg de eerste noten aan op zijn gitaar. Achter hem renden twee andere jongens in de schijnwerpers. De ene voegde zich bij zijn drumstel, de andere nam plaats en zette zich goed om vervolgens op zijn basgitaar te spelen. Nu steeg het volume van het gekrijs in de grote zaal nog meer, wat voordien nog als onmogelijk werd bezien. Een fel licht richtte zich op een laatste jongen die zich op het podium had gewaagd. Zijn zwarte lokken staken fier omhoog en zijn blik was vol zelfvoldoening. Voor hem tierde de halve wereld nu en zijn vrolijke lach liet duizenden harten keer op keer smelten. De microfoon in zijn hand zette hij aan zijn mond en hij begon mee te zingen met het lied. Zijn lach was zoals altijd overweldigend en enthousiast, zijn ogen fonkelden en de hele avond straalde hij voor zijn publiek. Iedereen had het naar zijn zin, er was goede muziek, schone mensen, het was kortom een moment om niet te vergeten.

Na het optreden kwamen de jongens samen in hun kamer. Ze lachten en ontdekten snel de gevulde mini-bar die ze leeg plunderden. In de handpalm van Tom Kaulitz glom een half uitgedronken blikje red-bull. Georg had zich ontfermd over een fles cola terwijl Gustav en Bill voor het koele water gingen. De dorst was snel gelest en als eerste sprong Georg op om vervolgens naar de badkamer te sprinten. Achter hem sloot hij de deur, even later hoorden de drie overgebleven jongens het water uit de douche stromen. Ze discussiëerden over wie hierna de badkamer in beslag zou mogen nemen. Tom zou in tien minuten klaar zijn, en Gustav was eigenlijk het meest aan een douche toe. Met Bill hadden ze een duidelijke afspraak gemaakt. De zingende ster zou altijd als laatste moeten gaan, omdat deze diva al moeite had om zich in een uur fatsoenlijk op te frissen. Hiermee had hij geen probleem, want als laatste in de badkamer betekende dat hij misschien wel twee uur daar kon zijn. De jongens hadden nog een gezellige avond tot Bill de badkamer in sloop. Het rook er wat muf en de spiegels waren aangedampt. Zuchtend duwde hij het kleine raampje dat zich had verscholen in een hoog hoekje open.

Eenmaal in hun hotelkamers aangekomen sprong Bill direct opgewekt op het king-size bed. Er was voor de vier jongens één grote suite. Twee grote kamers waar allebei één king-size bed stond te pronken. En tussen beide kamers in stond een ruime woonkamer met keuken. Elke kamer had een eigen badkamertje inbegrepen. De blik op Bills gelaat was even bezorgd geweest toen hij het had gehoord, maar daarna was hij gewoon vrolijk met de rest gaan lachen. Later die avond hadden de bandleden zich in de zwarte zeteld genesteld en het licht van de flatscreen flikkerde door de kamer. Tom kwam met het idee roomservice te bestellen, waarmee iedereen instemde. Even later stonden vier dozen met elks een large pizza op de salontafel. De gesmolten kaas en de geurende tomatensaus met nog vanalles erbovenop creëerden een smeuïg geheel waarbij de jongens watertandend zich moesten inhouden niet de pizza te bespringen.

x

Reageer (1)

  • Dragonrage

    Mooi, relaxend kleurtje om te lezen, grijs in combinatie met een rode tint ;) Tof!
    En 't verhaal lijkt opzicht wel interessant.
    Ik vind Tokio Hotel niet echt interessant, maar ik kan altijd een gokje wagen! :)
    Mooi geschreven! x

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen