Hoofdstuk 3

Nina, Nina, Nina. Wat ga je doen, vraagt Lana. Nou ik ga naar huis ik voel me niet lekker. Echt niet, want je was vanmorgen nog helemaal in orde. Ik voel me ook wel goed maar ik ga naar de deur en foto’s maken, verluisterd Nina aan Lana. Oké, ik snap dat je dan naar huis wil om naar de deur te gaan. Sorry om het te zeggen maar ik ga dan nu naar huis. Nina loopt naar de leraar om te zeggen dat ze zich niet lekker voeld. Meneer, ik voel me niet lekker ik ga naar huis. Doei, roept Nina nog even voordat ze de klas uitloopt. Nina, Nina, Nina, hoort ze de deur weer zeggen. Ik moet de deur toch maar weer ingaan. Nina zegt, ik ga even naar boven ik ben zo weer terug. Nina loopt weer door de deur. Wauw het is hier echt zo prachtig ik wil hier eigenlijk nooit meer weg. Oh ja, ik moet nog foto’s maken voor Lana. Klik, klik, Nina maakt zoveel foto’s als er maar genoeg bewijs is voor de deur. Ze controleert even of de foto’s wel goed gelukt zijn, maar ze zijn heel mooi geworden. Nina loopt de deur weer uit om naar Lana’s huis te gaan, want inmiddels is de school al uit. Ze rent zo snel als ze kan naar Lana’s huis om de foto’s te laten zien. Lana, Lana, Lana, dit moet je zien de foto’s zijn echt heel erg mooi geworden. Huh, maar ik zie geen foto’s het is wit beeld waar zijn dan de foto’s. Nou toen ik uit de deur kwam waren ze er nog ik heb het nog nagekeken. Ik geloof je wel maar hoe krijgen ze in een keer jou mooie foto’s helemaal wit, vraagt Lana. Ja, dat snap ik dus ook niet. De twee meiden zitten verontwaardigt te kijken. Wat zou er toch elke keer gebeuren, vraagt Nina aan Lana. Ik snap er helemaal niks meer van kunnen we het niet anders doen? Nou misschien kunnen we het anders doen, want ik heb wel een goed idee, zegt Nina tegen Lana. We kunnen wel doen dat jij achter de deur gaat staan, want dat ziet de deur vast niet. Dan kunnen we doen als ik de deur binnen ga kom jij er heel snel achteraan. Dan moet het wel lukken als we het snel genoeg doen, maar het mag niet fout gaan want dan weet de deur het al en kun jij er nooit in. Dus we moeten maatregelen nemen dat we een goed plan bedenken. Oké, dat moeten we dus heel goed nadenken. Kom jij naar mij vanmiddag, vraagt Lana aan Nina. Ja, is goed anders kan de deur erachter komen wat wij aan het bespreken zijn. Ja, daar heb je gelijk in, dus we gaan naar jouw huis. Ja ik denk dat dat het beste is voor ons, zegt Lana. Ja dat denk ik ook ik bel mijn moeder wel even dat ik vanmiddag naar jou ga en jij morgen naar mijn huis komt. Oh, de bel ging we moeten naar binnen, zegt Nina. Ja, kom op naar binnen jullie, roept de Directeur van de school. Ja, Ja we komen eraan. Als ze in de klas zitten is het enige waar ze aan kunnen denken de deur. Zo, zo waar denken jullie aan, vraagt de leraar ineens? Nou, uhm we waren aan het bedenken hoe we uw les goed kunnen volgen. Nina proest het uit, jouw opmerking was hilarisch, zegt Nina tegen Lana. Hoezo, het is waar, vraagt Lana en knipoogd zodat Nina stopt. Ja, dat is waar maar ik moet altijd lachen om de opmerkingen van Lana. Oké, deze keer zie ik het door de vingers maar de volgende keer zijn jullie er gloeiend bij. Oké, meneer we doen wel goed ons best en zullen niks meer van ons vertonen, zodat u geen last meer van ons heeft. Ga nu maar weer zitten en doe maar goed je best wil je niet nakomen vanmiddag. Maar, maar meneer we kunnen vanmiddag niet! Dat is dan jammer voor jullie ik ben de leraar en dan hadden jullie maar moeten opletten dan was dit allemaal niet gebeurd. Ja dat weten we maar dat is best wel moeilijk om op te letten, want echt interessant is het niet. Nee, dat klopt, maar jullie zitten hier niet voor mij maar voor jezelf dus als je wil stoppen dan kan dat altijd. Nou meneer dat wil ik eingenlijk wel heel graag maar dat is niet goed voor mijn studie. Ik wil namelijk graag piloot worden. Inmiddels is Lana klaar met het vertellen van haar verhaal en het praten tegen de leraar. Lana wat zat je nou de hele tijd te verzinnen, vraagt Nina. Nou ik dacht dat als jij mij uitlacht dan ga ik maar een leuk verhaal vertellen, vond je het niet leuk dan, vraagt Lana heel verontwaardigd. Jawel, ik moest juist wel lachen van binnen.