How can I can get rid of this trouble? 29

Die avond maken we alles klaar in de woonkamer. Matrassen, dekbedden, kussen, popcorn, films en meer werden er klaar gemaakt. Maar mijn gedachten zitten nog altijd bij de persoon die veel op Dash leek. Wat als hij het nou echt zou zijn? Waar zou hij heen gaan? Misschien was hij wel op weg naar mijn huis? Misschien zou ik een smoes moeten bedenken en terug lopen, zo ver was het niet. Maar wat nou als hij het wel was, wat zou ik dan moeten doen? Dadelijk kom ik weer in dezelfde positie terug en dat wil ik niet. Diep van binnen merk ik een warmte op, ik hield nog altijd van Dash. Mijn hart klopt razend snel en hoor mijn ademhaling ook versnellen. 'Ik ben even een blokje om.' Ratel ik snel en gris uit mijn tas een zaklamp en grijp in de hal mijn jas nog mee terwijl ik de andere mijn naam hoor roepen. Ik moest nu naar buiten om tot rust te komen, wat toch niet zou werken, want nu ik buiten sta ben ik door mezelf gedwongen om die persoon die misschien Dash wel zou kunnen zijn, te gaan zoeken.
Ik trek mijn jas aan die ik hoog dicht knoop en knijp de zaklamp stevig vast in mijn rechterhand.

Hier was het. Hier had ik die persoon zien lopen. Langzaam loop ik naar de overkant van de straat terwijl ik de zaklamp nog steviger vast pakt waardoor ik mijn knokkels duidelijk voel. Mijn ademhaling was totaal niet rustig en ik voelde me bekeken. Zou ik zijn naam roepen? Langzaam loop ik de route waarvan ik denk dat hij die ook had gelopen. Mijn ogen spotten een straatje en ik blijf stilstaan. Mooi niet dat ik daar in ga. Met de zaklamp schijn ik vanaf waar ik sta op het straatje maar zie natuurlijk niks. Traag draai ik mij weer om en zucht diep uit. Natuurlijk was die persoon allang weg. Maar dit alles was minder waar. Voetstappen naderen mij en ik draai mij om. Ik gil, gil in de hand die voor mijn mond wordt geslagen en voel met een klap de grond tegen mijn rug. De lucht wordt mij even ontnomen. 'Stil, alsjeblieft.' Die stem..