33*

POV Allison Black
Vandaag ga ik terug naar La Push. Hoewel het niet de eerste gedachte van de ochtend was - dat was Seth natuurlijk weer- had ik het snel door. Ik kwam overeind en hoewel het nog wel pijn deed, was ik in staat om mezelf te verzorgen. Misschien zou ik nog wel een handje hulp nodig hebben maar lang niet zoveel als in het begin. Ik liep naar 'mijn' kledingkast en haalde er een designjeans uit en een topje dat waarschijnlijk uit Milaan kwam. Ik had kleding van Alice gekregen want die was ongeveer even groot als ik. Voor ik de kamer uitliep stapte ik nog even snel in een paar ballerina's van Gucci. Ik hield niet zo van al die merken, maar Alice had niet veel anders dus ik probeerde gewoon de goedkoopste kleding eruit te halen, hoewel het natuurlijk wel moest matchen. Eenmaal beneden stonden de Cullens al klaar. Emmett floot voor de grap even naar me, Rosalie vond het niet erg en moest er om lachen. Zij kwam het eerste op me af en omhelsde me even. 'Al onze nummers staan in je telefoon voor het geval je ons nodig hebt,' fluisterde ze in mijn oor. 'Bedankt,' zei ik in het algemeen en ze knikte allemaal naar me. Ik omhelsde iedereen even, behalve Jasper want ik wilde niet dat hij zch ongemakkelijk zou voelen. Daarna stapten we in de auto's. We hadden hier alvast afscheid genomen want ik wist dat de wolven het niet zouden waarderen dat ik zo goed bevriend met de Cullens was. Eenmaal bij de grens zagen we dat de weerwolven er al stonden in hun dierlijke vorm, ze waren opgesteld in een rij. De Cullens stapten eerst de auto's uit en gingen ook naast elkaar staan, als een soort spiegelbeeld van de weerwolven. Daarna stapten ik uit de auto en liep tussen Rose en Edward door. Toen ik langs Rose kwam streek ze nog even licht met haar vingers over mijn arm als afscheid, ik hoorde gegrom van de weerwolven kant maar ik trok me er weinig van aan en liep door. Nu stond ik tussen de twee rijen in. Ik draaide me even om naar de Cullens en knikte als teken dat ze weg konden gaan, ik was weer veilig. Ze begrepen het en liepen weer naar de auto's, vlak daarna kwamen de auto's bruldend tot leven en scheurden ze weer weg. Alle weerwolven renden het bos in, ik wist dat ze zich gingen terug veranderen dus ik bleef rustig wachten. 'Allison!' Ik voelde 2 armen van achter om me heen komen en zag dat het Jared was. 'Heey Jared, me gemist?' 'Wat dacht jij dan?' En hij drukte een kus op mijn wang. Toen kwam Paul. 'Heey kleintje, je stinkt weet je?' En ook hij omhelsde me. 'Thanks Paul, fijne begroeting,' antwoordde ik grinnikend en hij lachte ook. Ik zag Jacob op me af komen rennen, ik rende hem tegemoet en vloog in zijn armen. 'Jake!' 'Alli! Ik heb je zo gemist.' Hij tilde me op en draaide me rond terwijl ik maar bleef lachen. Toen ik weer op de grond stond omhelsde hij me stevig. 'Au, Jake!' Ik mocht dan wel terug zijn, mijn ribben waren nog lang niet genezen, die zaten nog altijd ingetapet. 'Shit, sorry. Gaat het wel?' vroeg hij toen hij me snel los had gelaten. Ik sloot mijn ogen en wachtte tot de pijn was weggetrokken. 'Ja, het gaat wel,' antwoordde ik moeilijk. Hij bleefme bezorgd aankijken maar ik liep snel naar Quil. 'Heey Quil,' begroette ik hem en ik sloeg mijn armen om hem heen. 'Heey Al, ik moet nog sorry zeggen van dat klifduiken. Dus... sorry.' 'Maakt niet uit, Quil. Ik heb recentere doodservaringen.' vertelde ik hem grinnikend, en hij kon er ook wel om lachen. 'Over doodservaringen gesproken, waar zijn die Seth en Leah?' vroeg ik verbaasd toen ik maar 6 mensen zag, er hadden net nog 8 weerwolven gestaan. 'Die zijn vast naar huis, ze kennen je ook niet echt ofzo,' antwoordde Sam die opeens achter me bleek te staan. Ik draaide me om en omhelsde hem even snel. 'Zullen we naar jouw huis gaan Sam? Kim en Emily willen haar vast ook begroetten,' stelde Jared aan Sam voor en Sam knikte instemmend. Jacob legde voorzichtig een arm om me heen en hielp me met lopen. 'Thanks Jake, na 3 weken verbaasd het me dat ik nog steeds kán lopen,' vertelde ik grinnikend en om me heen hoorde ik ook licht gegrinnik.

---

Jippie, ik heb mijn langste hoofdstuk tot nu toe geschreven. Dat is toch wel een kudo waard?