32* Where and when

POV Allison Black
~Twee en een halve week later~
'Argh.' Ik had alwéér over die wolf Seth gedroomd. Ik moest hem zien en mijn onderbewuste zijn zin geven, anders zou ik gek worden. 'Hi Al, weer slecht geslapen?' vroeg Rose toen ze de kamer in kwam. Ik knikte. 'Het verbaasd me wel dat Edward jullie niet allang verteld heeft waar ik over droom. Zelfs Bella weet van niks.' 'Waarschijnlijk gunt hij je dat beetje privacy gewoon. Zo nu en dan kan hij best iets aardigs doen, weet je,' zei ze terwijl ze een raar gezicht trok, ze was het vast niet gewend om iets aardigs over hem te zeggen. 'Dank je, Rose. Dat is het aardigste wat je in 50 jaar over me hebt gezegd,' grinnikte Edward die ook naar me toe kwam lopen. 'Bovendien Allison, ik mag je wel. Je bent een aardig persoon en je hebt een fijne manier van denken, heel...oprecht.' 'Uhm, dank je,' antwoordde ik twijfelend op zijn compliment. 'Heey Alli, moet jij niet super blij zijn dat je morgen weer terug mag naar je weerwolfvriedjes en broer?' zei Emmett grijnzend. Die opmerking en het sarcasme over weerwolven liet ik maar even achterwege. 'Ja, ik ben blij dat ik terug kan. Ik heb ze heel erg gemist, maar jullie zijn ook gewoon heel aardig voor me. Ik zeg niet dat ik liever hier zou blijven, maar misschien ga ik jullie toch wel missen.' Rosalie sloeg haar ijskoude arm om mijn schouder en leunde voorzichtig tegen me aan. 'Ik denk dat wij jou ook nog wel gaan missen. Je bent goed gezelschap en Rose is echt veel leuker in jou buurt.' vertelde Edward me spijtig grijnzend. Op dat moment kreeg ik weer een smsje. 'Daar gaat het weerwolf-alarm weer,' fluisterde Emmett zachtjes. Ik gooide zo snel als ik kon een kussen in zijn richting, ik wist ook wel dat het kussen hem niet eens zou raken door Emmetts super snelle reflexen, maar het ging meer om het gebaar. Toen hij het kussen had gevangen, ging hij klaar staan om hem terug te gooien, maar Edward hield hem tegen. 'Emmett, je vergeet dat ze een mens is. Niet een of ander mythisch wezen.' Ik had geluk dat Edward hem had tegengehouden anders had ik hier nog veel langer moeten blijven. Emmett keek me even verontschuldigend aan en ik knikte als teken dat het niet uitmaakte. Oh ja, het smsje. Alli, waar bij de grens zetten ze je af? Dan komen we je daar halen. We zijn blij dat je terug komt. Jake wilde je bellen maar hij moest wachtlopen. X Jared. 'Ze willen weten waar jullie me morgen afzetten dan komen ze me daar halen,' vertelde ik Edward. 'We zetten je om 12 uur af bij de hoofdweg tussen Forks en La Push,' informeerde hij me en ik smste het naar Jared. 'Ehm, Alli,' begon Rosalie twijfelend. 'We brengen je morgen met zijn allen weg.' Ik snapte wel dat dat niet was omdat ze zo graag afscheid van me wilde nemen, zo belangijk was ik nou ook weer niet. Ik dacht even na wat dan wél de reden kon zijn, en toen wist ik het. Ze vertrouwen de roedel niet. Ik keek Edward even vragend aan want ik wist zeker dat hij mijn gedachten gevolgd had. Hij knikte mismoedigd. Ik was wel teleurgesteld dat ze mijn familie niet vertrouwden, maar ik wist dat de roedel er waarschijnlijk hetzelfde over zou denken dus ik kon het ze niet kwalijk nemen. Ik zuchtte diep, ik zou gewoon met de afstandelijkheid van beide moeten leven.