...uhhh hi?

Ik werdt wakker van het lawaai van beneden. Wat is er nou weer aan de hand? Ik sprong uit me bed en ging me aankleden. Ik deed snel een tuniekje aan en een demin shorts. Ik waste mijn gezicht snel en al die zooi en liep naar beneden. Het eerste wat ik zag was dat mijn zusje met open mond naar iemand zat te staren. Ik keek verbaast verder want de eerste die mijn zusje stil zou krijgen was volgens mij nog niet geboren. Toen zag ik ze, alle drie waren ze boven natuurlijk mooi. Alhoewel die man me wel een beetje bang maakte. Hij was net een grizzlybeer. De vrouw/meisje draaide zich om ik moest twijfelen of ze nou al echt volwassen was of niet. Ze keek met een liefdevolle blik naar mij. 'Jij kan mijn moeder niet zijn jij bent net 3 jaar ouder dan ik'. Dacht ik hardop. Nu begon ze te praten en zelf mijn naam klonk mooi als zij hem zei. 'Lieke wij zijn ook niet je ouders maar je broer en zus. Owja en dit is je nicht' zei ze en ze duwde een bruin meisje naar voren dat me nog niet eerder was opgevallen. Het enige verschil tussen hun schoonheid was dat het meisje bruine ogen had en mijn 'broer en zus' gouden ogen. Nu pas zag ik Rose staan. Ik rende op haar af en omhelsde haar snel. Ik was zo blij dat ik niet alleen was in deze situatie. Mijn moeder keek me aan met een gepijnigde blik. Ik voelde weer de emotie's van gisteren door mijn lichaam stromen. 'Heb je je spullen al gepakt?' vroeg ze met een brok in haar keel. Ik knikte triest. 'Nou dan hoop ik je nog een keer te zien. ' zei ze terwijl ze me een knuffel gaf. En voor ik het besefte rollen de tranen over mijn wangen. 'Waar ga je naartoe?' vroeg mijn jongste zusje met een pruillipje. 'Ver weg' antwoorde ik. Ze knikt en liep naar mijn moeder. De vorige dag hadden mijn moeder en ik nog lang gepraat over waar ik naar toe ging en zo. 'Ga je mee' vroeg mijn nieuwe zus. 'Ik denk dat ik niet zoveel keus heb of wel?' grinnikte ik tussen mijn tranen door. De grizzlybeer fluistert iets in haar oor en ze lacht. Ik gaf mijn hele familie nog een knuffel en vertrok met een knoop in mijn maag. Ik had de vorige dag al uitgebreid afscheid genomen. Ik zwaaide mijn familie uit en we vertrokken. Het meisje van ong onze leeftijd begon te praten. 'Ik ben Renesmee maar noem me maar Nessie' zei ze blij. 'En wie was die knappe lange jongen net?' vroeg ze nieuwsgierig. Ik grinnikte ze bedoelde mijn oudste broer. Ik vond het moeilijk om hem dalijk te missen. Met hem kon ik het best opschieten. 'Dat was Roy, hij is heel aardig maar ook computerverslaafd.' zei ik lachend. 'Handjes thuis Renesmee jij hebt al je hond om mee te spelen.' zei de grizzlybeer waarna hij bulderend begon te lachen. Renesmee lachte ook' dat is Emmet en zij is Rosalie' zei ze terwijl ze naar het blonde meisje wees. 'Jullie lijken volgens mijn moeder heel erg op mijn ouders' zei ik nieuwsgierig. Rosalie zuchtte en keek moeilijk. Hoe ga ik dit uitleggen, flitste door mijn hoofd, ookal wist ik dat het niet mijn gedachte was. 'Dat komt omdat wij jullie ouders ook zijn.'