000 ~first meeting~

"Dag mam!"Roep ik nog terwijl ik er uitbundig bij zwaai."Dag lieverd"Snikt mijn moeder terwijl ze een zijde zakdoek tegen haar neus aanduwt.Mijn vader knikt trots naar me en drukt mijn moeder stevig tegen zich aan.Ik glimlach nog en draai me dan om en wacht totdat een jongen voor me de trein is in gestapt.Dan zet ik mijn voet op de opstap en trek mezelf omhoog trek aan de reling.Ik loop langzaam achter de leerlingen voor me aan.Ik loop door het wat smalle gangentje en stop halverwege en kijk naar buiten.Ik sta nu oog in oog met mijn -één daar van snikkend- ouders.Ik open het raampje en hang mijn hoofd er uit.Gelijk slaakt mijn moeder een gilletje."Darcy!Kijk nou uit!"Roept ze met een hoogstemmetje."Sstt,Niet zo hard Amore"Zegt mijn vader en hij legt kalmerend zijn hand op haar schouder.Mijn moeder kijkt mijn vader hopeloos aan "Maar,maar..zomenteen raakt ze haar hoofd kwijt!"Zegt ze dan in paniek.Mijn vader begint te lachen."Vindt jij dat grappig?Wil jij een dochter zonder hoofd?Dan kan ze gelijk bij die half onthoofde gek worden ingedeeld"Zegt mijn moeder wat boos.Ik schud langzaam mijn hoofd,altijd het zelfde met mijn ouders.Mijn vader haalt zijn neus op,als mijn moeder het over de 'half onthoofde gek' heeft."Zij komt niet bij die bloedverraders,begrepen"Sist hij maar hard genoeg om het te kunnen horen.Snel knikt mijn moeder,ze was best bang voor hem.Voor je het weet zou hij je een klap kunnen verkopen.Gelukkig heeft hij mij nooit geslagen,maar het zou nog altijd kunnen.Dan schrik ik op van een luid geluid.De trein gaat!"Nou doei mam,doei pap!"Roep ik uit het raam en druk mijn hand op mijn mond en blaas het dan naar hun toe.Gelijk 'vangt' mijn moeder het luchtkusje en drukt het tegen haar borstkast aan.Ik zie hoe mijn vader haar met één opgetrokken wenkbrauw aan kijkt maar zich dan richt op mij."Dag lieverd,wel ons schrijven he!En doe je best!"Zegt hij en hij knipoogt even snel."Zal ik doen!"Roep ik nog en ik sluit het raampje,Zwaai nog een keer en loop dan door.

Zoekend en kijken in de coupés loop ik verder door de gang heen,terwijl ik veel rumoer hoor.Ik zucht wat paniekerig als blijkt dat ik geen lege coupé kan vinden.Ik voel hoe de trein wat vaart maakt en ik besluit dan maar te blijven staan.Ik ren nog naar het raam en zie mijn ouders staan.Ze staan nu met wat andere ouders te praten,dus zwaaien heeft geen zin meer.Ik draai me weer om en loop snel en wankelend verder.Eindelijk vind ik een lege coupé en loop de openstaande deur door.Ik neem plaats en leg mijn rugtas naast me neer.Dan realiseer ik me dat ik de deur heb open gelaten en terwijl ik opsta komt er net een meisje aan."Oh sorry,ik wist niet dat deze al bezet was"Zegt ze beschamend."Oh je mag er wel bij hoor"Zeg ik dan en glimlach wat.Het meisje glimlacht echter breed en knikt "Graag"Zegt ze en ze neemt plaats.Ik kijk naar de openstaande deur en net als ik hem dicht wil doen zegt het meisje "Oh nee laat maar open,mijn vrienden komen er zo aan".Ik kijk het meisje aan en knik dan.Langzaam loop ik terug naar mijn zitplaats.Één meisje in de coupé was niet erg,maar een hele vriendengroep?Nee bedankt.Ik kijk iets wat zuur naar buiten totdat het meisje een gesprek begint."Ben je een instromer of een nieuweling?"."Is dat niet het zelfde?"Vraag ik en kijk der aan.Het meisje glimlacht "Eigenlijk wel,maar ik bedoelde of je in het eerste schooljaar komt of dat je in een hogere klas instroomt?"."Het eerste"Zeg ik."Jij?"Vraag ik er achter aan."Ik ook"Zegt het meisje."In welke afdeling kom jij te zitten?"Vraagt ze dan.Ik zucht,iedereen ziet toch al zo dat ik een geboren zwadderaar ben?"Jij?"vraag ik dan maar snel."Ik vroeg het eerst"Zegt ze en ze giegelt."En nu vraag ik het,ben je doof"Mompel ik.Het meisje kijkt me wat geschrokken aan."Uhmm,ik hoop in Ravenklauw"Zegt ze dan."Oke"Zeg ik."En waar hoop jij in te zitten?"Probeerd ze dan.Ik kijk der kort aan en ik hoor geluid op de gang richting onze coupé,waarschijnlijk haar vrienden."Zwadderich"mompel ik dan.Ik zie haar gezicht iets wat vertrekken maar dan komt er alleen een 'oh' uit.Ik hoor voetstappen de coupé in lopen en dan zegt een meisje blij "Cho!Waar was je nou?!"


Ik kijk uit het raam en weet dat we over 10 min onze gewaden aan moeten doen.De treinrit was best saai,Cho en haar vrienden hadden het alleen maar over blije en stomme dingen.En ze hadden het ook over 'de o zo beroemde' Harry Potter.Dat ze hem wel zouden willen leren kennen,wat wouden ze dan met hem doen?Verkering ofzo?Ik ril bij het idee.We waren pas 11 jaar en ik zou Harry Potter liever dood zien dan levend.Hij was een kwal,een dode schildpad.Ik sta op en pak mijn rugzak,ik loop de coupé uit zonder ook maar gedag tegen Cho en de rest te zeggen.Snel loop ik naar de wc's,waar het best druk is.Een meisje staat bij de spiegel haar gewaad goed te trekken en iets wat lijkt op schoonboenen.Ik kijk haar aan en ze ziet dat ik kijk in de weerspiegeling van de spiegel."Zou je misschien even kunnen helpen?"Vraagt ze."Uhm ja waarmee?"Vraag ik."Nou zou je even die vlek op mijn rug willen schoonmaken?"."Ja waarom niet"Mompel ik dan en ik pak het doekje over en maak het voorzichtig schoon."Wat is er gebeurd?"Vraag ik nieuwschierig.Het meisje kijkt zuur,dit is zeker weten een zwadderaar."Ze hebben chocokikkers op de bank laten liggen en ik ging er op zitten met mijn gewaad,sukkels dat ze er rond lopen"Zegt ze boos.Dit is zeker weten een zwadderaar,eindelijk iemand van mijn eigen soort."Hoe heet je?"Vraag ik dan en glimlach."Hermelien Griffel"Zegt ze en ze draait zich om en steek haar hand uit."En hoe heet jij?"Vraagt ze dan beleeft.Ik probeer de naam Griffel door mijn brein te laten vliegen en te bedenken wie nog meer zo heet,een vriend van mijn ouder bijvoorbeeld.Of dooddoeners of van het ministerie.Maar ik ken haar niet."Darcy Williams"Zeg ik dan als ik haar hand aanpak.Snel laat ze mijn hand los en kijkt me met grote ogen aan."Is er wat?"Vraag ik en voel de rode blosjes op mijn wangen gloeien."Is..Is...""Stotterd ze."Is jou familie de 'doodwraak-familie'?"Vraagt ze.Ja dat was mijn familie,maar waarom wist zij daarvan af?Een kind hoort dat niet te weten,ik weet het zelf ook pas een tijdje.Mijn familie is niet bepaald goed,ze hadden een slechte naam.En het doet me best wel pijn als iemand ons de 'doodwraak-familie' noemde.Mijn familie vermoorden mensen voor wraak.Hebben mensen onze familie of vrienden iets aan gedaan vermoorden ze hun en hun familie.Ik knik enkel.Hermelien kijkt me bang aan en loopt naar achter.Ik voel me opeens best slecht,had ik 'nee' moeten zeggen?Maar dan rent ze snel de wc's uit.Ik kijk der na en realiseer me dan dat ik moet opschieten.Snel ga ik een wchokje in en haal mijn gewaad uit mijn rugtas.Snel kleed ik me om en als ik klaar ben loop ik met mijn rugtas weer de coupé uit.Mensen zijn nu al bang voor me.Als het aan mijn ouders had gelegen waren ze nu hartstikke trots maar ik voel me nu best verkeerd.Zal ik hier wel vrienden krijgen?