WS ~ 12
(Bill)
“Ik ben bij Greta langs geweest,” Het geklingel van Tom zijn bestek klonk luid op mama haar porseleinen borden. “Waarom?” mompelde hij. Gordon keek peilend van Tom naar mij. “Ze is opgenomen in een instelling,” Hoe grof en bot het ook mocht klinken, het deed me werkelijk niets.
“Hmm,” mompelde hij en at met lange tanden verder. “Het kan me niets schelen mam,” mommelde ik. Mama had een vreemde ondertoon in haar stem. “Het gaat niet goed met haar Bill.”
“Hoe gaat het met Nyree? Heb je daar al eens aan gedacht?” Mijn stem klonk nijdig. “Bill,” zei Gordon zacht toen hij zag dat mama haar geduld begon te verliezen. Hij probeerde me te kalmeren.
Tot mijn grote verbazing streelde ze over mijn rug en draaide zich naar me toe. “Bill, kop op. Je mag niet opgeven,” Mijn hoofd ruste in mijn handpalmen, het bestek viel van de tafel op de grond. “Ik kan dit niet meer mam. Ik wil Nyr terug.”
Het geklingel van kapotte borden sneed door mijn hoofd.
<3
Reageer (4)
Aaw :[ Arme jongens.
1 decennium geledenSnel verder! <3
XxXx <3
Zielig
1 decennium geledenSnelverder!!!
x'
tom heeft een bord kapot gegooid;
1 decennium geledensnel verder!
xx
VERDERR!
1 decennium geleden