004.

De taxi stopte voor het grote huis. Damn was dit Jersey Shore of zo. Ik zuchtte. De uitzicht was geweldig. De strand was ongelofelijk dichtbij, en de stad ook. Waarom moest ik met hem in een huis wonen? Ik moest me geen zorgen maken.. hij zou me toch geen aandacht geven. Nu hij een vriendin heeft. Lauren had ze gebeld dat ze niet meer hoefde te komen. Ze wist hoe erg ik het vond. Ook al moest ik hem onder ogen komen. Ze vroeg het adres en nu zijn we hier inclusief met de taxi. We betaalde de chauffeur en bedankte hem voor het brengen.

Voorzichtig stapte ik uit en de voordeur van het grote huis ging open. En daar stond hij dan.. Met zijn vriendinnetje. Hand in hand. Gelijk keek ik naar mijn voeten. Ik voelde de tranen achter mijn ogen prikken. De ene kant ging mijn hart als een razende te keer. De andere kant ging ik kapot. Ik voelde 2 armen om me heen. Ik knuffelde Chaz harttochtig terug. Hij glimlachte liefjes en pakte m’ n koffer. Ik wierp Lauren een blik en ze keek me meelevend aan. We liepen achter Chaz aan naar binnen. Ik voelde zijn blik over m’ n lichaam glijden. Hij kwam niet eens naar me toe.
Geen beste vrienden meer dus.
Al die maanden, had ik gehuild, getwijfeld, voor niets. Hij gaf niks om me. Werkelijk niks om me. We gingen ergens zitten en voor even was het stil. Het gegiechel van Selena verbrak het ongemakkelijke stilte. ‘Chaz’ ,Kwam er zachtjes uit m’ n mond. En gelijk voelde ik alle blikken op mij branden. ‘Kan je mijn kamer laten zien?’ Hij knikte en voorzichtig stond ik op.
‘Ze is ongelofelijk dun, niet te geloven dat je met haar omging Jus’ ,Giechelde iemand.
Ik keek even naar achter.. Waar Justin en Selena zaten. Ik zag hem grijnzen..
Hij was veranderd..
Eerder was ie meer, bezorgd, lief, altijd behulpzaam, hij was werkelijk per-fe-ct echt een jongen van je dromen.
Nu ik naar hem kijk zie ik alleen maar een arrogante asshole-die net alsof doet dat ik zijn beste vriendin niet eens was. ‘Kom je nog’ Ik keek op en knikte snel.
‘Zo dit is je kamer’ ,Glimlachte hij. Ik glimlachte zwakjes en keek even om me heen. Een 2 persoons bed. Turquoise kleurige muren.. prachtig.
Een eigen tv. Eigen douche. Betoverend.
Ik liep naar de balkon en keek even naar het uitzicht. Strand, zee, echt California dus.
De enige wat er nu in me ontbrak was; liefde. Ik wou dat ie iets in me zag.
Ik wist echt niet hoe ik 6 weken met hem in 1 huis zou overleven, met zijn vriendin erbij.
Ik zou al die ge klef moeten aanzien, die harde woorden van die snol. Maar ik zou er alleen maar sterker van worden.. ik zou van die harde woorden misschien sterker worden.. en ik zou hem misschien vergeten? Ook al wist ik dat ik het gewoon probeerde mezelf wijs te maken..
Ik zou hem nooit kunnen vergeten.. hij betekende te veel voor me. Ook al was het niet wederzijds.

I still cry sometimes when I remember you
I still cry sometimes when I hear your name
I said goodbye and I know you're alright now
But when the leaves start falling down I still cry.