Fourty

Ik zie mijn moeder aankomen lopen en sta alvast op. "Hoe ging het?" Vragend kijk ik mijn moeder aan. "Goed, over 2 dagen hoor ik de uitslag." zegt ze terug, en we lopen naar buiten. "Jeez, dit is écht een verrachte auto!" hoor ik een meisje roepen en in kijk om me heen. Ik zie iemand bukken en als ze opstaat zie ik pas dat het het meisje is. Jemig, elke keer maar hét meisje. Waarom weet ik haar naam niet gewoon? Ik zie dat ze me aankijkt en ik glimlach. Zal ik naar haar toe lopen..? Misschien is het wel helemaal niet het meisje van twitter die Marittjee ofzo heet. Ik besluit haar kant op te lopen en zeg: "Hi, ik heb je hier wel eens gezien. Mag ik vragen hoe je heet, je komt me bekent voor?" vraag ik zelfverzekerder dan ik had verwacht. "Uhh, ik heet Maritt.." zegt ze stotterend. Maritt. Ik wíst het! Zij is gewoon het meisje van twitter! "Wouw.." fluister ik, en blijkbaar iets te hard want Maritt zegt: "Wouw wat?" "Uhh, niks ik moet weer gaan.." Ineens is heel mijn zelfverzekerheid verdwenen. Ik draai me snel om en loop weg. "Bye." zeg ik nog snel, en dan loop ik naar onze auto. "Justin, wat deed je daar met dat meisje?" Verschrikt draai ik me naar mijn moeder. Damn, die heeft natuurlijk alles kunnen zien! "Nee, meisje die ik ken." zeg ik zo nochalant mogelijk. "Ja ja, dat zal wel." Plagerig steekt Pattie haar tong uit en stapt in de auto.