3.6 Motieven

'Je hebt haar helemaal niks verteld, hé? Ben je daarom met haar op reis gegaan? Zodat ze niet zal dat....'
Ik onderbrak hem snel En zei:'Ga weg!' wat meende hij nou!
als hij ging zeggen Zodat ze niet zal weten dat Victorria terug is.
Ik was heel boos en ik keek ook al een.... vampier. Ik wilde als hij wegging, maar dat deedt hij niet. Jacob stok alleen maar zijn wenkbrauwen op maar bewoog zich verder niet.
Jacob zei:'Waarom heb je het haar niet verteld?'
Het bleef een tijdje stil. En er waren nog meer leerlingen achter Tyler em Austin gaan staan.
Bella zei:'Ze is terug gekomen.'

Ik streelde Bella gezicht. Ik zei:'Rustig maar, rustig maar. Ik laat haar niet bij je in de buurt. Rustig maar.
Ik was zo boos op Jacob. IK draaide mij naar hem toe.
Ik zei:'Is je vraag daarmee beantwoord, hond?
Jacob zei uitdagend:'Vind je niet dat Bella er recht op heeft om het te weten. Het is haar leven!'
Ik zei heel zacht:'Waarom zou ik haar bang maken als ze geen moment in gevaar is geweest?
Jacob zei:'Ze kan beter bang zijn dan voorgelogen.'
Bella was aan het huilen ik veegde de tranen weg met mijn vinger toppen.
Ik prevelde:'Denk je nou echt dat het beter is om haar pijn te doen dan haar te beschermen?'
Jacob zei:'Ze kan meer aan als je denkt. En ze heeft veel erger meegemaakt.'
Jacob dacht aan als ik Bella alleen had gelaten. En ik weg was gegaan met mijn familie voor haar veiligheid.
Ik zag Sam Bella uit het bos dragen.
Als ze niks meer deedt, echt niks meer.
Als ze 4 maanden alleen maar in bed lach en te huilen. Ze zat in haar dromen alleen maar te schreeuwen. En elke keer als iemand Cullen zij of mijn naam. Als ze haar hand op haar borst legde.
IK ben een vreeslijk MONSTER. Hoe kon ik Bella dit aan doen. Haar zo veel pijn doen? Ik ben een monster, een verschrikkelijk monster. IK kreeg overal pijn als ik Jacob zijn gedachten las. Het was verschrikkelijk. IK kromp in elkaar door de pijn. Ik kreeg steken in mijn borst om Bella zo verdrietig te zien.
Jacob zei:'Wat grappig.'
Ik huiverde, maar kreeg mijn gezicht met enige moeite weer in de plooi. Alleen de kwelling in mijn ogen kreeg ik niet weg.
Jacob lachte spottend.
Bella zei:'Wat doe je hem aan?'
Ik zei:'Het stelt niets voor, Bella. Jacob heeft gewoon een goed geheugen, dat is alles.
Jacob grijnsde en dacht toen als Bella van een klif wilde springen.
En als ze bijna dood was. Ik kromp opnieuw in elkaar. Ik kreeg overal pijn, vooral in mijn borst. IK zacht Bella zo veel leidde ik was zo verschrikkelijk. IK ben het ergste monster van de hele wereld.
Bella zei tegen Jacob:'Hou op! Wat je dan ook aan het doen bent.
Jacob zei:'Best, als jij het wilt.Het is zijn eigen schuld als hij dingen die ik me herinner niet prettig vindt.'
Bella keek hem boos en Jacob lachte schalks terug.
Ik hoorde de gedachten van de rector. Hij kwam naar de schoolpein.
Ik zei:'De rector komt eraan om mee te delen dat het niet is toegestaan om op het schoolplein rond te hangen. Kom, we gaan naar Engels, Bella, voor je er last van krijgt'
Jacob zei tegen Bella:'Hij is wel erg overbezorgd, hé?'
Ik keek dreigend Jacob dreigend aan en trok mijn lippen op.
Hij moest gaan! nu! op school hoeven we geen los lopende honden.
Bella zei:'Hou je mond, Jake,'
Jacob lachte en zei:'Dat klink als''Nee'' Zeg als je ooit weer eens een leven wilt hebben, dan kom je maar naar mij toe. Je moter staat nog steeds bij mij in de garage.'
Wat meende hij zich wel niet! Dan kom je maar naar mij toe! Bella gaat niet met honden spelen.
Bella zei:'Je zou de moter verkopen. Je hebt Charlie beloofd dat je hem zou verkopen.'
Jacob zei:'Ja hoor. Alsof ik dat ooit zou doen. Hij is van jou, niet van mij. Ik houd hem tot je hem terug wilt.
Bella zei:'Jake....'
Jacob boog zich naar voren en zijn gezicht werd serieus, het bittere sarcasme verdween. Jacob zei:'Misschien heb ik me wel vergist, over dat we geen vrienden konden zijn. Misschien lukt het ons wel, op mijn terrein. Kom bij me langs.'
Dit meende hij toch niet?! Die hond ik knetter gek! Ik Ben zo boos op hem als er een getuigen waren had ik hem zo een kop kleiner gemaakt!
Bella zei:'Ik, eh, ik weet het niet, Jake.'
Jacob deedt net als ik er niet was.
Jacob zei:'Ik mis je elke dag, Bella. Het is niet hetzelfde zonder jou.'
Bella zei:'Ik weet het en het spijt mij, jake. Ik kan gewoon...'
Jacob schudde zijn hoofd en slaakte een zucht.
Jacob zei:'Ik weet het. Maakt niets uit, hé? Ik zal het wel overleven. Ik kan eigenlijk ook best zonder vrienden.'
De rector kwam. Hij zei:'Vooruit, naar de les.Doorlopen meneer Crowley.'
Bella fluisterde:'Ga naar school, Jake.'
De rector baande zich een weg door de kring van omstanders;zijn wenkbrauwen fronsten donker als onheilspellende onweerswolken boven zijn kleine ogen. De rector zei:'Ik meen het. Iedereen die hier nog staat als ik me omdraai blijft na. Nog voordat hij uitgesproken was stroomden de toeschouwers weg.
De rector zei:'Zo zo, meneer Cullen. Zijn er problemen hier?
Ik zei:'Helemaal niet, meneer Greene. We wilden net naar onze les gaan.'
De rector zei:'Uitstekend. Uw vriend komt me niet bekend voor.'
Zijn dreigende blik verschoof naar Jacob.
De rector zei:'Bent u nieuw hier op school?'
DE rector vond Jacob er gevaarlijk uitzien. Hij hoopte als hij snel wegging
Jacob zei:'Neuh.'
De rector zei:'Dan stel ik voor dat u zich onmiddellijk van dit schoolterrein verwijdert, jongeman, voordat ik de politie moet bellen.'
Jacob had nu een hele grote glimlach op staan. Hij stelde zich voor als Charlie hem kwam halen. Jacob zei:'Ja meneer.' en salueerde voordat hij op zijn moter stapte en hem daar op de stoep meteen aantrapte. De moter gromde en de banden piepten toen hij met een scherpe bocht omdraaide. Binnen een paar seconde was Jacob uit het zich gescheurd.
Meneer Greene keek het spektakel knarsetandend aan. en zei:'Meneer Cullen, ik ga ervan uit dat u uw vriend zal vragen zich niet nogmaals op dit terrein te vertonen.'
Ik zei:'Het is mijn vriend niet, meneer Greene, maar ik zal uw waarschuwing doorgeven.' Meneer Greene tuitte op zijn lippen. Mijn voortreffelijke cijfers en mijn onberispelijke verleden speelden duidelijk een rol in de wijze waarop meneer Greene dit voorval beoordeelde. en zei:'Juist, Als u zich ergens om maakt dan ben ik graag....'
Ik onderbrak hem snel en zei:'Er is niets aan de hand, meneer Greene. Er zullen zich geen problemen meer voordoen.'
Meneer Greene zei:'Ik hoop als u gelijk hebt. Goed, vooruit. Naar de les. U ook juffrouw Swan.'
Ik knikte en trok Bella met mij mee naar het gebouw waar we Engels hadden.
Als we langs de rector waren fluisterde ik:'Voel je, je goed genoeg om naar de les te gaan?'
'Ja.'fluisterde Bella terug.
We kwamen iets te laat in de les en gingen snel zitten.Meneer Berty droeg een gedicht voor van Frost. Hij negeerde onze binnenkomst en weigerde om zijn cadans door ons te laten verstoren. We gingen snel zitten op onze vastte plaats
Bella scheurde een lege bladzij uit haar schrift en begon te schrijven.
Wat is er gebeurd? Ik wil dat je me alles vertelt. En geen beschermd geleuter, alsjeblief
Bella schoof het briefje naar mij. Ik zuchtte en begon vervolgens te schrijven.
Alice heeft gezien dat Victoria terugkwam. Ik heb je puur als voorzorgsmaatregel mee de stad uit genomen - er was geen enkele spraken van dat ze ook maar enigszins bij je in de buurt had kunnen komen. Emmett en Jasper hadden haar bijna te pakken, maar Victoria lijkt een soort instinct voor te hebben voor te hebben om ons te omzeilen. Ze ontsnapte direct naar de Quileutegrens, alsof ze hem zo op de kaart zag staan. Het hielp ook niet echt als Alice gave niet werkte door de aanwezigheid van de Quileutes. De eerlijkheid geboedt te zeggen dat de Quileutes Victoria misschien te pakken hadden gekregen als wij niet in de weg hadden gelopen.
De grote grijze weerwolf dacht dat Emmett de grens overschreden had en begon zich te verdedigen. Daar reageerde Roselie natuurlijk weer op, en iedereen gaf de jacht op om zijn of haar partner te beschermen. Charlisle en Jasper hebben iedereen weten te kalmeren voor het uit de hand liep. Maar toen was Victoria er al tussenuit geknepen. Dat is alles.
Ik schoof het briefje weer naar Bella. Ze leesde het en trok haar wenkbrouwen op. Bella rilde. Voorzichtig gumde ze de hele paragraaf weer uit en schreef eroverheen.
En Charlie dan? Misschien zat ze wel achter hem aan.
Ik schudde mijn hoofd al. Ik stak mijn hand uit, maar Bella negeerde mij en begon weer te schrijven.
Je kunt niet weten dat ze daar niet aan dacht, want je was er niet bij. Florida was geen goed idee.
Ik trok het papier onder Bella hand vandaan en begon te schrijven.
Ik zou je nooit alleen hebben laten gaan. Met jou pech zou zelfs de zwarte doos het niet overleeft hebben.
Ik schoof het papier naar Bella en ze schreef
Laten we zeggen dat het vliegtuig inderdaad door mijm pech was neergestort. Wat had jij daar aan willen doen?
Ik pakte het papier en schreef
Waarom stort het vliegtuig neer?
Ik schoof het papier naar Bella. Bella schreef
De piloten hebben zich in een coma gezopen
Bella schoof het papier naar mij en ik schreef
Die is makkelijk. Ik zou het vliegtuig zelf besturen.
Ik schoof het papier weer naar Bella. Bella tuitte op haar lippen en schreef
De moter zijn allebei ontploft en het vliegtuig valt in een doden spiraal naar de aarde
Bella schoof het papier naar mij en ik schreef
Ik zou wachten tot we dicht genoeg bij de grond waren, je stevig vastpakken, de muur eruit trappen en springen.Vervolgens zou ik terug rennen naar de plaats van het ongeluk en daar met jou rond strompelen als de twee grootste mazzelaars ooit.
Ik gaf het papiertje weer aan Bella.
Bella staarde mij sprakeloos aan.
ik fluisterde:'Wat?'
Bella schudde haar hoofd en gebaarde 'niks.'
Bella gumde alles alles weer uit en schreef.
Volgende keer zeg je het tegen mij
Ik zuchtte en knikte kort. Bella schreef nog
Bedankt
Ik zag meneer Berty door onze rij lopen.
Ik pakte het papier waas Bella en ik op hadden geschreven.
En schreef op mijn aller snelst een paar aantekeningen van het gedicht.
Meneer Berty zei:'Is dat iets wat u graag met ons zou willen delen, meneer Cullen?' Ik keek onschuldig op en liet hem mijn aantekeningen zien die ik net snel had geschreven. Ik zei onschuldig:'Dit zijn mijn aantekeningen.
Hij leeste het door en liep fronsend weg.