Chapter 10

Samen met Roy slenter ik door de schoolgangen heen, op weg naar de Eetzaal. Ik hoor mijn maag steeds knorren hoewel ik eigelijk niet zoveel trek heb. Mijn verlangzaamde looppas blijft niet onopgemerkt en Roy slaat zijn arm om me heen. "Het komt wel goed." fluistert hij in me oor. Ik knik en begin zachtjes te grinniken, de blik die Roy me geeft zorgt voor een onophoudelijke lach. "Je moet je gezicht eens zien!" Ik duw hem een stuk van me af en begin zachtjes te rennen, in 4 stappen heeft hij me al ingehaald en tilt me op terwijl hij me door de lucht zwaait. "En dat noem jij rennen? Zelfs mijn zusje kan harder rennen dan jij en ze is nog maar 6!" Lachend lopen we verder en de eetzaal is al inzicht.
Zodra Roy en ik de eetzaal in lopen, seinen zijn vrienden dat hij moet komen. Met een snel gedag loopt die richting zijn vrienden. Ik loop rustig naar Hermelien en co toe en kijk nog even naar de Huffelpuftafel. Ik ga daar echt niet in me eentje zitten! Ik vang nog snel een glimp op van Fenna maar wuif naar haar dat ze het straks allemaal weg hoort. Ze steekt haar duim op en gaat verder met eten. "Heei, waar was je de hele dag?" Harry kijkt me vragend aan terwijl hij wat eet. "Oh gewoon, in het bos." Ik zet me naast hermelien neer en begin te glimlachen. "Hoe was les?" Ik Hermelien nieuwsgierig aan terwijl ze boos haar eten neergooit. "Niks aan! Ze hadden als al.." Wat houd ik toch van Hermelien, ze weet dat ik nu toch niet luister maar doe alsof omdat ik geen vragen wil van de anderen. Ze begrijpt me compleet.