~014

Elise lachte om Matthew reactie en Vincent's gezicht na het lezen van het bericht. Het bestand verder was nog verder gedetailleerd, maar dit was het hoofddoel. Het doel was erg genoeg om Elise erg te laten schrikken, en ze stopte de USB stick terug in haar tas. Toen Vincent de kamer was binnengekomen had ze bijna haar geweer gepakt en hem neergeschoten. Daar kende ze de naam van, Vincent McHale. Ze had het uitgemaakt, maar eigenlijk had ze het liever niet gedaan. Ze vond het moeilijk om het te beseffen, maar ze had nogsteeds gevoelens voor hem. Dat was als eerste te merken omdat ze nu met een hand op haar heup en haar gewicht op een heup naar hem stond te kijken.
'Dus, Vin. Wat ga je nu doen? Ga je je lieve pappie roepen om te zeggen dat wij hier zijn? Of ga je ons laten gaan en dit allemaal vergeten?' vroeg ze. Vincent dacht even na en bijtte zachtjes op zijn lip, iets wat Elise erg aantrekkelijk vond.
'Ik laat jullie gaan, op een voorwaarde.' begon Vincent.
'Ga je gang.' zei Elise. Ze was al naar de deur bewogen en stond op het punt om weg te gaan.
'Jullie laten mij jullie helpen.' zei Vincent. Elise voelde haar mond openvallen en keek hem ongelovig aan. No way! Ze had al een onervaren jongen mee, ze hoefden er niet twee. En hoe ze zo naast elkaar stonden, kwaad en geïrriteerd. Volgens haar waren ze beiden op haar uit, en met een missie moest ze haar hoofd erbij houden, niet twee jongens hebben die alleen maar lopen te kibbelen.
'Sorry, Vin. Maar dan vecht ik liever tegen wat mensen, dan dat ik jouw meeneem.' zei Elise.
'Echt Liz, ik weet dat JIJ dat kan, maar dat hulpje van je? Ik denk dat die dan dood op de grond ligt.' zei Vincent. Weer vervloekte ze Gerard, hij had haar nooit moeten opscheppen met Matthew. Ze vond hem erg leuk, maar ze had de handen vol aan hem. Ze keek hem aan en beet zachtjes op haar lip. Matthew stond haar aan te kijken alsof ze niet hoefden na te denken over deze beslissing. Maar Elise zou nooit haarzelf en Matthew levend naar buiten krijgen. Een van hun zou hier achterblijven, en dat zou Elise niet zijn. Ze wreef even over haar voorhoofd en zuchtte.
'Je mag alleen mee, maar dan ook alleen. Als je niet vervelend gaat doen, of irritant bent. Want dan schiet ik je alsnog neer, begrepen?' vroeg ze. Vincent haalde als een soldaat zijn hand naar zijn hoofd en knikte.
'Begrepen Mevrouw!' zei hij, een kleine glimlach op zijn gezicht.